Czoło
- Szczegóły
- Kategoria: Cefaloskopia
Genetyczne uwarunkowania: www.nature.com/articles/ncomms11616
Czoło od góry odgraniczone jest linią włosów, od dołu linią ustawienia brwi, po bokach jego granice wyznaczają kresy skroniowe (nie zawsze wyraźnie zaznaczone), oddzielające czoło od skroni.
Przykład 1. Mark K., Heapost L., Soome-ugri rahvaste fuusine antropoloogia, 2014
Pochylenie czoła (w skali 1-3), podział używany w antropologii sowieckiej
1. silne, 2. średnie, 3. słabe i brak
Przykład 2. Malinowski A., Bożiłow W., Podstawy antropometrii. Metody, techniki, normy, 1997
od mocno pochyłego przez prostopadłe (0) do nawisającego. Zobacz pochylenie czoła dla czaszki.
Przykład 3. Dębiński Z.,Kozieł T., Niziałek Z., Antroposkopia kryminalistyczna. Podstawy rysopisu człowieka, 1994
Przy mocno pochyłym (cofniętym) czole (pierwsze z prawej), guzy czołowe są wyraźnie cofnięte w stosunku do gładyszki, która jest z reguły wyraźnie zaznaczona.
Przykład 4. Malinowski A., Wolański N., Metody badań bilogiii człowieka. wybór metod antropologicznych, 1988
Kąt nachylenia czoła (nachylenie linii glabella-methopion do pionu)
w stosunku do twarzy może być mała, średnia, wysoka. Czoło jest wysokie gdy jego wymiar jest większy od 1/3 wysokosci całej twarzy.
Przykład 5. Godycki M. i Drozdowski Z., Antropologia w zakresie wychowania fizycznego, 1967
Przykład 6. Dębiński Z.,Kozieł T., Niziałek Z., Antroposkopia kryminalistyczna. Podstawy rysopisu człowieka, 1994
Przykład 7. Godycki M., Zarys antropometrii, 1952
względem najszerszej części twarzy może być mała, średnia, duża.
Przykład 8. Dębiński Z.,Kozieł T., Niziałek Z., Antroposkopia kryminalistyczna. Podstawy rysopisu człowieka, 1994
Guzy czołowe (tubera fontalia):
mogą być nie zaznaczone, zaznaczone lub wybitne. Wyraźnie zaznaczone są częściej u kobiet i dzieci. Są to dwie symetryczne, rozległe wypukłości kostne w miejscach punktów kostnienia. Znajdują się w okolicach bocznych czołą, poniżej linii uwłosienia.
Przykład 9. Dębiński Z.,Kozieł T., Niziałek Z., Antroposkopia kryminalistyczna. Podstawy rysopisu człowieka, 1994
który wiaże się z profilem dla czaszki, może być:
- prosty - słabe zaznaczenie guzów czołowych i gładyszki, położone są one z reguły w jednej płaszczyźnie
- wypukły - uwypuklenie gładyszki i guzów czołowych, ora zokolicy położonej między nimi. W mniejszym stoipniu uwypuklone są boczne okolice czoła
- falisty - dość silne zaznaczenie guzów czołowych i gładyszki, jednocześnie wklęśnięcie okolicy położonej między nimi
Przykład 10. Dębiński Z.,Kozieł T., Niziałek Z., Antroposkopia kryminalistyczna. Podstawy rysopisu człowieka, 1994
Przykład 11. Malinowski A., Wolański N., Metody badań bilogiii człowieka. wybór metod antropologicznych, 1988
Kąt profilu czoła - nachylenie linii nasion-methopion do pionu
kanciaste przejście pomiędzy bocznymi, a przednią krawędzią czoła. Mogą być:
- nie zaznaczone (gdy czoło jest łagodnie zaokrąglone na bokach)
- średnio zaznaczone
- silnie zaznaczone
Wiążą się z kształtem czoła w widoku przednim.
- czworoboczny - prawie rónoległe ustawienie okolic bocznych, kresy skroniowe (jeśli występują) pionowe lub prawie pionowe. Zależnie czy przeważa szerokość czy wysokość czoło jest kwadratowe lub prostokątne
- trapezoidalny - skośne ustawienie okolic bocznych (kresy skroniowe są przeważnie wyraźne), czoło jest najszersze na dole
- odwrotnie trapezoidalny - skośne ustawienie okolic bocznych (kresy skroniowe są przeważnie wyraźne), czoło jest najszersze w górnej części
Przykład 12. Dębiński Z.,Kozieł T., Niziałek Z., Antroposkopia kryminalistyczna. Podstawy rysopisu człowieka, 1994
wynika z kolei z linii nasady czołowej włosów.
Przykład 13. Modrzewska K., Dierżykraj - Rogalski T., Zarys Antropologii dla medyków, 1955
Na podstawie:
- Dębiński Z.,Kozieł T., Niziałek Z., Antroposkopia kryminalistyczna. Podstawy rysopisu człowieka, 1994
- Godycki M., Zarys antropometrii, 1956
- Godycki M. i Drozdowski Z., Antropologia w zakresie wychowania fizycznego, 1967
- Malinowski A., Bożiłow W., Podstawy antropometrii. Metody, techniki, normy, 1997
- Modrzewska K., Dierżykraj - Rogalski T., Zarys antropologii dla medyków, 1955