Wysokość głowy (opisowa)
- Szczegóły
- Kategoria: Cefaloskopia
Zobacz też wskaźnik wysokosciowo-długościowy
.Prawidłowe określenie wysokości głowy możliwe jest wyłącznie przy ustawieniu jej w widoku z profilu. Analizie poddaje się stosunek wymiaru jej części mózgowej (zaczyna się mniej więcej od środkowej części ucha) do wysokości całej głowy.
Do celów opisowych głowę określa się jako
1. niską, 2. średnią, 3. wysoką.
Głowa niska charakteryzuje się niską i długą częścią mózgową oraz wysuniętą potylicą. W widoku z przodu zazwyczaj cechą charakterystyczną głowy niskiej jest wąska twarz.
Głowa średnia — średnia wysokość części mózgowej jest proporcjonalna do pozostałych części głowy. W widoku z przodu głowa średnia cechuje się dużą harmonią proporcji, wyrażającą się brakiem dominacji jednej z jej części nad pozostałymi.
Głowa wysoka — wysoka i krótka część mózgowa, potylica słabo uwypuklona. W widoku z przodu głowa wysoka charakteryzuje się najczęściej wydłużoną twarzą, o wysokim czole.
Przykład 1. Dębiński Z.,Kozieł T., Niziałek Z., Antroposkopia kryminalistyczna. Podstawy rysopisu człowieka, 1994
wysokość głowy: 1. niska, 2. średnia, 3. wysoka.
Przykład 2. Eickstedt E., Die Forshung am Menschen. Teil 2. Physiologische und morphologische Antropologie, 1944
Wysokość głowy
