Wskaźnik sklepieniowy (według Żejmo-Żejmisa i Topinarda)
- Szczegóły
- Kategoria: Kraniometria oraz Cefalometria
Jest to średnia arytmetyczna wskaźników wysokościowo-długościowego i wysokościowo-szerokościowego. Oblicza się ją po prostu dodając je do siebie i dzieląc wynik przez 2.
(wsk. wys-szer. + wsk. wys-dł.) / 2
Można go też obliczać od razu z wymiarów.
((t-v / g-op) + (t-v / eu-eu)) / 2
Obliczany zarówno dla czaszki, jak i głowy. Służy do uśrednienia dwóch wskaźników wysokościowych, które często różnią się między sobą. Różni się od wskaźnika wysokościowego średniego Hrdlicki-Kocki od kilku dziesiątych do około 1,5 jednostki wskaźnika. Za to dokładnie o połowę mniejsze niż w poprzednim przypadku wartości różnią go od obliczanego na tych samych wymiarach wskaźnika wysokościowego średniego Giardiny.
Podział dla mężczyzn i kobiet obliczony przez dodanie do siebie i podzielenie przez dwa odpowiednich zakresów obu wskaźników wysokościowych dla głowy
- x - 66.4 głowa bardzo niska
- 66.5 - 70,9 głowa niska
- 71 - 75,9 głowa średnio wysoka
- 76 - 79,9 głowa wysoka
- 80 - x głowa bardzo wysoka
Zobacz też: podział na zakresy wysokości głowy (w mm)
Podział dla mężczyzn i kobiet obliczony przez dodanie do siebie i podzielenie przez dwa odpowiednich zakresów obu wskaźników wysokościowych dla czaszki
- x - 76.4 czaszka bardzo niska
- 76.5 - 80,9 czaszka niska
- 81 - 85,9 czaszka średnio wysoka
- 86 - 89,9 czaszka wysoka
- 90 - x czaszka bardzo wysoka
BIBLIOGRAFIA:
- Żejmo-Żejmis S., Problem wysokości głowy, a hierarchia cech antropologicznych [w:] Kosmos seria A, r. 58, z 1-4, 1933, s. 393-403
