Antropologia
Fizyczna

Wskaźniki spłaszczenia twarzy i czoła

Stopień spłaszczenia horyzontalnego twarzy u osobników żywych traktuje się jako cechę opisową (zobacz tutaj). Na czaszkach można go jednak precyzyjnie obliczyć.

Kąt nasowomalarny (kąt wysokiego profilu horyzontalnego twarzy, kąt wystawania nasady nosa lub M77) - tworzą go obustronne proste nasion [n] - frontomalareorbitale [fmo] usytuowane względem siebie. Kąt ten wyraźa stopień spłaszczenia górnej części twarzy.

 Podział zakresów kąta nasomalarnego według V.P. Alekseeva

• bardzo mały 128º - 135º
• mały  135º - 139º
• średni  140º - 144º
• duży  145º -148º
• bardzo duży 149º -156º

Wskaźnik spłaszczenia horyzontalnego kości nosowych tzw. symotyczny wskaźnik - oblicza się go dzieląc najmniejszą wysokość kości nosowych przez szerokość kości nosowych w miejscu największego przewężenia i mnożąc wynik przez 100  (zobacz przykłady poniżej). Pokazuje stopień wysklepienia grzbietu nosa.

 Podział zakresów wskaźnika symotycznego według V.P. Alekseeva

• bardzo mały 2,9 -23,4
• mały  23,5 - 35
• średni  35,1 - 47,9
• duży  48 - 59,5
• bardzo duży 59,6 - 86,1
  

Wskaźnik spłaszczenia horyzontalnego  nosa tzw. rinialny wskaźnik - oblicza się dzieląc wysokość punktu rhinion [rho] czyli dolnej krawędzi kości nosowych przez odcinek przebiegający między punktami na dolnym brzegu oczodołów [zo-zo], gdzie szew jarzmowo-szczękowy dochodzi do krawędzi oczodołu i mnożąc wynik przez 100  (zobacz przykłady poniżej). Pokazuje stopień wystawania nosa w stosunku do płaszczyzny środkowej części twarzy względnie szczęki górnej.

 Podział zakresów wskaźnika rinialnego

• mały  20-29
• średni  30-39
• duży  40-48

Kat zygomaksylarny M79(1) (kąt niskiego profilu horyzontalnego twarzy lub jarzmowo-szczękowy lub kąt wystawania kolca nosowego) - nachylenie wzajmene prawej i lewej prostej zygomaxillare [zmo] - subspinale [ss]. Kąt ten wyraźa stopień spłaszczenia dolnej części twarzy.

  Podział zakresów kąta zygomaksylarnego według V.P. Alekseeva

• bardzo mały 116º - 124º
• mały  125º - 130º
• średni  131º - 136º
• duży  137º -142º
• bardzo duży 143º -151º

Przykład 0. Hanihara T. et al., Intra- and interobserver errors in facial flatness measurements. Anthropol Sci 107:25–39

Przykład 1. Malinowski A., Bożiłow W., Podstawy antropometrii. Metody, techniki, normy, 1997

Przykład 2. Coon C. S., Racial adaptations, 1982

Przykład czaszki mongoloidalnej i europeidalnej różniących się wskaźnikami płaskości twarzy obliczanych dla pokazanych kątów między odcinkami

Przykład 3. Coon C. S., The origin of races, 1962

Wyjaśnienie zasady obliczania wskaźników płaskości twarzy

 BIBLIOGRAFIA:

1. Alekseev V.P., Debets G.F., Kraniometriya. Metodika antropologicheskikh issledovaniy, 1964
2. Coon C. S., The origin of races, 1962
3. Hanihara T., Frontal and Facial Flatness of Major Human Populations [w:] AMERICAN JOURNAL OF PHYSICAL ANTHROPOLOGY, nr 111, 2000, s. 105–134
4. Malinowski A., Bożiłow W., Podstawy antropometrii. Metody, techniki, normy, 1997
5. Morant G. M., Woo T. L., Biometric Study of the "Flatness" of the Facial Skeleton in Man [w:] Biometrika, Vol. 26, No. 1/2 (May, 1934), pp. 196-250 link
6. Mydlarski J., Rasa [w:] red. Czekanowski J., Człowiek, jego rasy i życie, 1939