Antropologia
Fizyczna

Rasa lokalna południowoazjatycka

Populacje zamieszkujące południowe Chiny, półwysep Indochiński, częściowo Malezję, Indonezję i Filipiny.

Występują dwie odróżniające się typy. Pierwszy dużo liczniejszy, składa się z ludów przybyłych najpóźniej na tereny południowo-wschodniej Azji które zepchnęły starsze populacje mongoloidów przybyłych wcześniej i zmieszanych z Negrytami i australoidami. Najpóźniej przybyłe ludy to Birmańczycy, cześć Laotańczyków, ludy Miao i Yao z południowych Chin i górskie plemiona z Wietnamu. Wcześniejsze są populacje Tajów i nizinnych Laotańczyków, następnie Wientamczycy, Khmerzy, Monowie z Birmy, kończąc na większości Indonezyjczyków, Malajów i Filipińczyków.

Pod względem budowy ciała i fizjonomii bliżsi klasycznym mongoloidom niż Chińczycy północni, ale o jeszcze mniejszym odsetku niż oni fałdy mongolskiej.

 Cechy charakterystyczne Wietnamczyków, Tajów, Monów, Malajów, Indonezyjczyków i Filipińczyków:

• generalnie niskiego wzrostu (średnio 157-160 cm)
• budowa średnia do krępej
• fizjonomia generalnie mongoloidalna ale bez skrajnego spłaszczenia jak u północnych mongoloidów, twarz często dość długa
• fałda mongolska rzadka
• włosy z reguły proste
• kolor skóry żółtawy lub brązowy
• odontologia:zęby podobnie jak u australoidów duże, u Jawajczyków wręcz jedne z największych wśród populacji świata
• dermatoglify: w porównaniu ze wschodnią Azją przeciętnie więcej pętli (44-64%), mniej wirów (32-55%), odsetek łuków taki sam (1-5%)
• odsetek genu odpowiedzialnego za produkcję tzw. suchej woskowiny usznej (67-86%) mniejszy niż u północnocnych populacji mongoloidów
• odsetek występowania genu warunkującego odczuwanie smaku gorzkiego PTC (fenylotiokarbamid) wynosi 84-98%

W przeciwieństwie do nich Birmańczycy są dużo bardziej mongoloidalni w klasycznym sensie.

Bardziej australoidalni są za to Khmerowie z Kambodży: ciemnobrązowa skóra, szeroki nos, w większości faliste lub kręcone włosy (w 2% przypadków kędzierzawe).

Najstarsze populacje to obecnie nieliczne, prymitywne, częściowo łowiecko-zbierackie ludy jak Yumbri z pogranicza Tajlandii i Laosu, Sakai z płw. Malajskiego, Punanowie z Borneo, Kubu i Lubu z Sumatry i Nikobarczycy. Prawdopodobnie przemieszani z australoidami i Negrytami. W innych przypadkach przypominają też Tybetańczyków. Ich cechy mogą wynikać z tego że stanowią populację proto-mongoloidalną, która wyemigrowała na południe, zanim wykształciły się cechy występujące u północnych mongoloidów.

Cechy charakterystyczne:

• bardziej wydatne, nieraz wypukłe nosy
• czasem wyraźne łuki nadoczodołowe
• niekiedy dość mocno faliste  lub kręcone włosy
• jeszcze ciemniejsza skóra

Odpowiedniki w innych klasyfikacjach rasowych:

• Hooton - rasa malajsko-mongoloidalna
• Lundman - rasy: malajska i palaungijska
• Eickstedt - Paleomongoloidzi (warianty krótkogłowe)
• Jarcho - rasa południowomongoloidalna

BIBLIOGRAFIA

1. Coon C. S., Birdsell J., Garn S., Races. A study of the problem of race formation in man, 1950
2. Coon C. S., Hunt E. E., Anthropology A to Z, 1963
3. Coon C. S., The living races of man, 1965
4. Garn S., Human races, 1961
5. Molnar S., Human variation. Races, types and ethnic groups, 1997

Przykład 1. Coon C. S., Birdsell J., Garn S., Races. A study of the problem of race formation in man, 1950

Rasa lokalna południowoazjatycka (Filipiny)

Przykład 2. Coon C. S., The living races of man, 1965

Chińczyk z południowego wybrzeża

Przykład 3. Coon C. S., The living races of man, 1965

Filipińczyk z Luzonu

Przykład 4. Coon C. S., The living races of man, 1965

Różne typy Indonezyjczyków i Malajów

Przykład 5. Coon C. S., The living races of man, 1965

Plemiona Szan (Birma) i Miao (Laos)

Przykład 6. Coon C. S., The living races of man, 1965

Nikobary

Przykład 7. Coon C. S., The living races of man, 1965

Plemię Punan z Borneo

Przykład 8. Coon C. S., The living races of man, 1965

Plemię Yumbri z Laosu

Przykład 9. Coon C. S., The living races of man, 1965

Plemię Garo z północno-wschodniego krańca Indii.