Podrasa falijska (Faelid)
- Szczegóły
- Kategoria: Koncepcja ras geograficznych - Lundman
W koncepcji ras geograficznych Lundmana zwana podrasą falijską (Faelid), najbardziej odmienna z trzech podras Rasy Nordyckiej. Należy do grupy rasowej atlantyckiej odmiany białej.
Cechy:
Jest wprawdzie jasnooka i jasnowłosa ale różni się szerszą twarzą i bardziej masywną budową. Czaszka jest podobnie jak w dwóch innych podrasach, niska (x-73), głowa długa (x-79). Wzrost wysoki. Odsetek grupy krwi B niski.
- wzrost wysoki
- budowa ciała bardziej masywna niż u typu skando-nordycznego
- długa głowa (wskaźnik główny x-79), niska czaszka (wskaźnik wysokościowo-długościowy x-73)
- twarz szersza niż u typu skando-nordyckiego
- nos wąski
- jest jasnooka, przeważnie jasnowłosa,
- odsetek grupy krwi B niski
Uwagi:
Powstała z północno-zachodniej grupy kromanoidów. W porównaniu z podrasą skando-nordycką, bardziej zblizona do prymitywniejszej rasy paleo-atlantyckiej.
Występowanie:
Centrum koncentracji to północno-zachodnie Niemcy oraz południowo-zachodnia Norwegia (rejon Agder). W rejonie Dalarna w Szwecji zbliża się do niej wariant vastmanlandzki podrasy skando-nordyckiej.
Odpowiedniki w innych typologiach:
- Michalski - Mniej więcej odpowiada mu typ teutoński (AY)
- Eickstedt - typ dalo-nordycki rasy nordyckiej
- Hooton - wariant masywny (Tronder) podrasy nordyckiej,
BIBLIOGRAFIA:
- Jasicki B., Panek S., Sikora P., Stołyhwo E., Zarys antropologii, 1962
- Lundman B., The races and peoples of Europe, 1977 link
Zobacz też - podstawowe różnice między indywidualnymi typami rasowymi, a rasami geograficznymi
Przykład 1. Lundman B., The races and peoples of Europe, 1977
Podrasa falijska (Faelid)
Przykład 2. Lundman B., Dala-Almogens Antropologi, 1945
Podtyp vastmanlandzki z Dalarna, szwecja zbliżony do podrasy Falish.
Przykład 3. Lundman B., Geographische Anthropologie, 1967
Rozmieszczenie podrasy falijskiej