Antropologia
Fizyczna

Podrasa falijska

W koncepcji ras geograficznych Lundmana zwana podrasą falijską (Faelid), najbardziej odmienna z trzech podras Rasy Nordyckiej. Należy do grupy rasowej atlantyckiej odmiany białej.

Zobacz też - podstawowe różnice między indywidualnymi typami rasowymi, a rasami geograficznymi

Cechy:

Jest wprawdzie jasnooka i jasnowłosa ale różni się szerszą twarzą i bardziej masywną budową. Czaszka jest podobnie jak w dwóch innych podrasach, niska (x-73), głowa długa (x-79). Wzrost wysoki. Odsetek grupy krwi B niski.

• wzrost wysoki
• budowa ciała bardziej masywna niż u typu skando-nordycznego
• długa głowa (wskaźnik główny x-79),  niska czaszka (wskaźnik wysokościowo-długościowy x-73)
• twarz szersza niż u typu skando-nordyckiego
• nos wąski
• jest jasnooka, przeważnie jasnowłosa,  
• odsetek grupy krwi B niski

Uwagi:

Powstała z północno-zachodniej grupy kromanoidów. W porównaniu z podrasą skando-nordycką, bardziej zblizona do prymitywniejszej rasy paleo-atlantyckiej.

Występowanie:

Centrum koncentracji to północno-zachodnie Niemcy oraz południowo-zachodnia Norwegia (rejon Agder). W rejonie Dalarna w Szwecji zbliża się do niej wariant vastmanlandzki podrasy skando-nordyckiej.

Odpowiedniki w innych typologiach:

• Michalski - Mniej więcej odpowiada mu typ teutoński (AY)
• Eickstedt - typ dalo-nordycki rasy nordyckiej
• Hooton - wariant masywny (Tronder) podrasy nordyckiej,

BIBLIOGRAFIA:

1. Jasicki B., Panek S., Sikora P., Stołyhwo E., Zarys antropologii, 1962
2. Lundman B., The races and peoples of Europe, 1977 link

Przykład 1. Lundman B., The races and peoples of Europe, 1977

 Podrasa falijska (Faelid)