Mapa rasowa Niemiec północnych wg Michalskiego
- Szczegóły
- Kategoria: Europa
Cała analiza oparta na badaniach antropologicznych jeńców niemieckich prowadzonych przez prof. Ireneusza Michalskiego w latach 1947-1949.
- a = element rasowy nordyczny
- y = element rasowy kromanionoidalny
- e = element rasowy śródziemnomorski
- l = element rasowy laponoidalny
Formacje antropologiczne Niemiec północnych:
- formacja a > y > e - ludność o przewadze elementu nordycznego, na drugim miejscu składnik kromanionoidalny, na trzecim śródziemnomorski (formacja paleoeuropeidalna, również duży udział składnika wyżynnego)
- formacja a > e > l - ludność o przewadze elementu nordycznego, na drugim miejscu składnik śródziemnomorski, na trzecim laponoidalny (formacja północno-zachodnioeuropejska)
- formacja a > l > y - ludność o przewadze elementu nordycznego, na drugim miejscu składnik laponoidalny, na trzecim kromanionoidalny (zbliżona raczej do formacji przeważającej w Polsce, poza dość wysokim udziałem kromanionoidów)
Składy rasowe prownicji niemieckich. Nie jest to podział na typy rasowe mieszane , tylko główne elementy antropologiczne.
Typy rasowe mieszane najliczniejsze w danych prowincjach Niemiec północnych i ich charakterystyki antropologiczne. Niestety nie ma podanych wszystkich liczebności dalszych typów.
Zaskakuje obecność elementów berberyjskiego (B) w Arnsberg i Bremen (zapewne w formie typu egejskiego AB), jak tez orientalnego (K) w Arnsberg, Munster i Lubeck (czyżby typ amorycki AK?). Może wiąże się to z występowaniem wpływów rasy Litorid wg Ludmnana w północno-zachodnich Niemczech? Zobacz mapę.
W prowincji Bremen, mającej bardzo wysoki odsetek elementu kromanionoidalnego (co wg Michalskiego wskazuje na przetrwanie elementów neolitycznych lub nawet paleolitycznych), bardzo liczny jest też element wyżynny (Q) w postaci typu czuchońskiego (AQ), niemal dorównujący śródziemnomorskiemu. W dużej części jest to wynikiem tego, że w tym okresie nie wyróżniano w typach teutońskim (AY) i atlantyckim (YE) osobników o wąskiej twarzy i średnio szerokim nosie, zaliczając ich do czuchońskiego (AQ) bez względu na brak cech mongoloidalnych w oprawie oka np. Prawdopodobnie większość z nich, tak jak w serii polskiej Michalskiego z 1949 była właśnie w tych typach i realny odsetek elementu q i tym samym typu czuchońskiego (AQ) był dużo mniejszy, za to jeszcze wyższy był odsetek elementu (y) w postaci typów AY i YE.
Ale dość wysokie odsetki elementów pacyficznego (z) i mongoloidalnego (♂) trudniej wyjaśnić. Choć już Cheboksarov w swej pracy o strukturze antropologicznej Niemiec (będzie tu kiedyś dokładniej opisana) znajdował tam pewne wpływy mongoloidalne. Może to ślad najazdów Hunów?
Wpływy armenoidalne są bardzo słabe poza Meklemburgią (Lubeck) gdzie też jest najmniej elementu śródziemnomorskiego. Ogólnie ten rejon i nawet bardziej rejon Hanoveru (gdzie jest też najwięcej składnika laponoidalnego), ma zbliżoną strukturę rasową do Polski północnej i zachodniej, poza wspomnianym wyższym odsetkiem kromanionoidów. Chyba nie trzeba dodawać że jest to też rejon dawnego osadnictwa połabskiego, co nadal jest dość widoczne w strukturze antropologicznej.
Poza Bremen gdzie mamy najliczniejszy typ czuchoński (AQ) i prawdopodobnie dość liczne typy teutoński (AY) i atlantycki (YE), oraz Hamburgiem gdzie przeważa typ północno-zachodni AE (w Munsterze exe quo z AL), wszędzie najliczniejszy jest (względnie) typ subnordyczny (AL). Choć jego liczebności są znacznie mniejsze niż w Polsce (nie przekraczają 30% w porównaniu do 47%).
BIBLIOGRAFIA
- Michalski I., From the studies in the Anthropological Structure of the German Nation (North-western Germany) [w:] Bulletin de la societe des sciences et des lettres de Łódź, classe III des sciences mathematiques et naturelles, vol IX, 6, 1958
