Antropologia
Fizyczna

Typ górnopaleolityczny (Upper Paleolithic) lub atlantycko-śródziemnomorski

Typ morfologiczny podrasy śródziemnomorskiej. Inaczej nazywany atlantycko-śródziemnomorski (Atlanto-Mediterranean).

Cechy charakterystyczne:

Występowanie:

Sporadycznie w izolowanych rejonach Europy i Bliskiego Wschodu; prawdopodobnie  częściej można ten typ spotkać w Irlandii, Szkocji i Walii.

Odpowiedniki w innych typologiach:

• Eickstedt - typ euro-afrykański

Typ irańsko-wyżynny (Iranian Plateau)

Różni się od typu górnopaleolitycznego następującymi cechami, wskazujacymi na wpływ :

• wzrost: zazwyczaj średni (około 167cm)
• budowa: smukła
• głowa / czaszka: bardzo duża, skrajnie dolichocefaliczna, z bardzo wydatną potylicą, pochyłym czołem i dużymi łukami nadoczodołowymi
• twarz: wydłużona; kości policzkowe są wyraźnie zaznaczone
• nos: bardzo wydatny; zawsze wysoki, szeroki lub średnio szeroki jeśli chodzi o nasadę i grzbiet; zazwyczaj o wypukłym profilu; koniuszek wąski do średniego i opuszczony; skrzydełka nosa sięgają daleko do tyłu
• żuchwa: ma wyraźnie zaznaczone kąty (goniony), podbródek wyraźnie zaznaczony
• zarost i owłosienie ciała: zazwyczaj obfite

Występowanie:

Głównie w Iraku i Iranie. Sięga do północno-zachodnich Indii.

Odpowiedniki w innych typologiach:

• Michalski - chyba najbardziej zbliżony jest typ refaicki (YK) w swej frakcji orientalnej i częściowo pośredniej
• Eickstedt - typ irański rasy orientalnej
• Lundman - podrasa irańska rasy wchodnio-śróziemnomorskiej

Typ klasyczny śródziemnomorski (Classic Mediterranean)

Zredukowana pochodna typu górnopaleolitycznego.

Cechy charakterystyczne:

• wzrost: zazwyczaj niski, rzadziej średni, około 162-164 cm
• budowa: smukła (gracylna); szkielet delikatnie zbudowany; tendencja do smukłości w młodości i otyłości w starszym wieku
• wskaźnik główny: dolichocefaliczny (72-76)
• wskaźnik wysokościowo-długościowy: niski bądź średni
• czaszka: o lekkiej budowie, skronie płaskie, potylica wystająca
• czoło prostokątne (widok z przodu), o średniej wysokości, trochę zaokrąglone i słabo lub średnio pochyłe; ze słabo widocznymi łukami nadoczodołowymi
• twarz: wąska lecz nie długa, owalna; kości policzkowe niewidoczne; relief twarzy delikatny i symetryczne rysy
• nos: wskaźnik nosowy przeważnie (65-69); wąski i średnio wysoki; profil prosty (rzadko lekko wklęsły) ze średnio grubym koniuszkiem, zadartym lub poziomym; nozdrza średnio grube
• wargi: średnio grube
• podbródek spiczasty i niezbyt wydatny
• kolor oczu: ciemno do jasnobrązowych
• kolor włosów: czarne, lub rzadziej ciemnobrązowe
• kształt włosów: często mocno faliste i niekiedy kręcone, rzadko proste gładkie
• kolor skóry: jasnobrązowy lub płowy, względnie matowobiały
• zarost i owłosienie ciała: obfite na głowie, zarost i owłosienie ciała średnie lub rzadziej słabe

Występowanie:

Spotykany  w całym basenie Morza Śródziemnego (szczególnie w południowych Włoszech, południowej Francji, półwyspie Iberyjskim, północnej Afryce i półwyspie Arabskim). Sporadycznie we wschodniej, środkowej i częściej północno-zachodniej Europie, tu głównie na Wyspach Brytyjskich.

Odpowiedniki w innych typologiach (wariant o prostym nosie):

• Michalski - rasa śródziemnomorska (E)
• Czekanowski - rasa śródziemnomorska
• Eickstedt - typ gracylny śródziemnomorski
• Lundman - rasa zachodnio-śródziemnomorska

Typ arabsko- śródziemnomorski (Arabo-Mediterranean)

W wydaniu "Up from the Ape" z 1946 określony jako wariant typu klasyczno-śródziemnomorskiego o wypukłym nosie i będący zredukowaną pochodną typu irańsko-wyżynnego.

We wcześniejszym wydaniu z 1931 określony prostu jako Arab i opisany bardziej szczegółowo, z kolei w "Twilight of Man" z 1939 hooton nazwał go Arabo-Mediterranean. Pochodzenie [1931] głównie podrasa śródziemnomorska, z małą domieszką armenoidalną i prawdopodobnie nordycką.

Cechuje go:

• wzrost 165-168 cm, czyli wyższy niż w typie klasycznym śródziemnomorskim.
• budowa: smukła
• bardzo dolichocefaliczna czaszka, o wypukłej potylicy
• twarz dłuższa i węższa (88-x) niż w typie klasycznym, eliptyczna
• nos  bardzo wąski, wysoki, wypukły, czasem garbaty, o koniuszku wąskim, opuszczonym i skrzydełkach nosa sięgających daleko do tyłu i przypłaszczonych, a nie wypukłych jak u Armenoidów
• podbródek spiczasty i wysunięty do przodu
• oczy czarne lub ciemnobrązowe
• włosy czarne lub ciemnobrązowe; o kształcie falistym lub kręcone, o średniej grubości
• kolor skóry: oliwkowy, brązowy

Występowanie

Koncentruje się na Płw. Arabskim i północnej Afryce, sporadycznie w Hiszpanii, Portugalii, Francji i Włoszech.

Odpowiedniki w innych typologiach:

• Michalski - rasa orientalna (K)
• Czekanowski - typ orientalny
• Eickstedt - rasa orientalna (Orientalidzi)
• Lundman - rasa arabska

Typ berberyjski (Berber) lub Crude Mediterranean

Hooton opisał w wydaniu "Up from the Ape" z 1931 podrasę berberyjskę (Berber), a w "Twilight of Man" z 1939 zbliżony typ proto-śródziemnomorski (Crude Mediterranean). W wydaniu "Up from the Ape" z 1946 pominął ten typ / podrasę i zaliczył ją do szeroko pojętej podrasy śródziemnomorskiej.

Pochodzenie wg Hootona [1931] to głównie podrasa śródziemnomorska z małą domieszką podrasy alpejskiej.

Cechy charakterystyczne (połączyłem cechy Berber i Crude Mediterranean):

• wzrost: średni (167-168 cm przeważnie)
• budowa: szczupła, długie nogi (Berber) ale przy (Crude) opisany jako masywny
• głowa: dolichocefaliczna, potylica wystająca
• łuki nadoczodołowe większe niż typie klasycznym
• twarz: kwadratowa, o średniej szerokości i raczej krótka, o wskaźniku twarzowym średnim lub szerokim (x-87); kości policzkowe bardziej wystające niż typie klasycznym
• nos niższy i szerszy niż w typie klasycznym, ze słabą tendencją do profilu wklęsłego
• kąty szczęki bardziej widoczne niż typie klasycznym; podbródek mniej wydatny ale bardziej kwadratowy i często wgłębiony
• oczy czarne lub bardzo ciemnobrązowe
• włosy czarne lub bardzo ciemnobrązowe; przeważnie faliste
• kolor skóry: oliwkowy lub brązowy
• zarost i owłosienie ciała: raczej bardziej obfite niż w typie klasycznym (Crude), ale przy Berber podano że również skąpe.

Występowanie:

Skoncentrowany w północno-zachodniej Afryce (Maroko, Algieria) wśród Berberów. Sporadycznie w Hiszpanii, Portugalii, Francji i Włoszech.

Odpowiedniki w innych typologiach:

• Oczywiście rasa mediterranoidalna (B) Michalskiego bardzo nawiązuje do niego, choć w szczegółach występuje parę różnic, które znikają gdy weźmie się pod uwagę typy mieszane jak mediterranoidalno-orientlany (BK) i submediterranoidalny (BE)
• Eickstedt - typ berberyjski (Berberid) rasy śródziemnomorskiej
• Lundman - częściowo typ Berid i wariant kanaryjski rasy paleo-atlantyckiej