Podrasa śródziemnomorska (Mediterranean)
- Szczegóły
- Kategoria: Koncepcja typologii rasowej - Hooton
Jedna z głównych podras rasy białej (kaukazoidalnej) w typologii E. A. Hootona.
Długogłowi bruneci.
Kryteria klasyfikacji:
- Kolor włosów: ciemnobrązowy do czarnego
- Kolor oczu: ciemnobrązowy lub średniobrązowy
- Kształt głowy: wskaźnik cefaliczny mniejszy niż 80
Typy morfologiczne podrasy śródziemnomorskiej:
Typ górnopaleolityczny (Upper Paleolithic), znany też jako atlantycko-śródziemnomorski lub Combe Capelle
- Kształt głowy: bardzo długa, zazwyczaj powyżej 200 mm, bardzo dolichocefaliczna, wskaźnik długości-szerokości zazwyczaj poniżej 75; wypukła potylica
- Łuki brwiowe: zazwyczaj duże
- Czoło: zazwyczaj pochylone w tył
- Zagłębienie nosowe: głębokie
- Struktura włosów: zazwyczaj bardzo faliste lub kręcone
- Kształt nosa: zazwyczaj prosty, średniej szerokości i wysokości, raczej gruby
- Kształt twarzy: często bardzo długa twarz, wydatna żuchwa, dość wyraźne kości policzkowe
- Wzrost: zazwyczaj wysoki (powyżej 170 cm), ale może być średni, rzadko niski
- Kolor skóry: zazwyczaj ciemny
Występowanie:
Sporadyczne w obszarach refugialnych Europy i Bliskiego Wschodu; prawdopodobnie najczęstsze w Irlandii, Szkocji, Walii.
Odpowiedniki w innych typologiach:
- Eickstedt - typ euro-afrykański
Typ irańsko-wyżynny (Iranian Plateau) znant też jako Indo-Afgański lub Irano-Afgański
Różni się od typu górnopaleolitycznego tylko w następujących aspektach:
- Kształt nosa: zawsze wysoki, szeroki lub średnio szeroki u nasady i na grzbiecie, zazwyczaj wypukły z cienkim do średniego, spłaszczonym koniuszkiem i wygiętą przegrodą
- Broda i owłosienie ciała: zazwyczaj obfite
- Wzrost i budowa ciała: zazwyczaj średni wzrost (167 cm) i drobna budowa ciała
Występowanie:
Głównie w Iraku i Iranie. Sięga do północno-zachodnich Indii.
Odpowiedniki w innych typologiach:
- Michalski - chyba najbardziej zbliżony jest typ refaicki (YK) w swej frakcji orientalnej i częściowo pośredniej
- Eickstedt - typ irański rasy orientalnej
- Lundman - podrasa irańska rasy wchodnio-śródziemnomorskiej
Typ klasyczny śródziemnomorski (Classic Mediterranean)
Zredukowana pochodna typu górnopaleolitycznego.
Cechy charakterystyczne:
- wzrost: zazwyczaj niski, rzadziej średni, około 162-164 cm
- budowa: smukła (gracylna); szkielet delikatnie zbudowany; tendencja do smukłości w młodości i otyłości w starszym wieku
- wskaźnik główny: dolichocefaliczny (72-76)
- wskaźnik wysokościowo-długościowy: niski bądź średni
- czaszka: o lekkiej budowie, skronie płaskie, potylica wystająca
- czoło prostokątne (widok z przodu), o średniej wysokości, trochę zaokrąglone i słabo lub średnio pochyłe; ze słabo widocznymi łukami nadoczodołowymi
- twarz: wąska lecz nie długa, owalna; kości policzkowe niewidoczne; relief twarzy delikatny i symetryczne rysy
- nos: wskaźnik nosowy przeważnie (65-69); wąski i średnio wysoki; profil prosty (rzadko lekko wklęsły) ze średnio grubym koniuszkiem, zadartym lub poziomym; nozdrza średnio grube
- wargi: średnio grube
- podbródek spiczasty i niezbyt wydatny
- kolor oczu: ciemno do jasnobrązowych
- kolor włosów: czarne, lub rzadziej ciemnobrązowe
- kształt włosów: często mocno faliste i niekiedy kręcone, rzadko proste gładkie
- kolor skóry: jasnobrązowy lub płowy, względnie matowobiały
- zarost i owłosienie ciała: obfite na głowie, zarost i owłosienie ciała średnie lub rzadziej słabe
Występowanie:
Spotykany w całym basenie Morza Śródziemnego (szczególnie w południowych Włoszech, południowej Francji, półwyspie Iberyjskim, północnej Afryce i półwyspie Arabskim). Sporadycznie we wschodniej, środkowej i częściej północno-zachodniej Europie, tu głównie na Wyspach Brytyjskich.
Odpowiedniki w innych typologiach (wariant o prostym nosie):
- Michalski - rasa śródziemnomorska (E)
- Czekanowski - rasa śródziemnomorska
- Eickstedt - typ gracylny śródziemnomorski
- Lundman - rasa zachodnio-śródziemnomorska
Typ arabsko- śródziemnomorski (Arabo-Mediterranean
W wydaniu "Up from the Ape" z 1946 określony jako wariant typu klasyczno-śródziemnomorskiego o wypukłym nosie i będący zredukowaną pochodną typu irańsko-wyżynnego.
We wcześniejszym wydaniu z 1931 określony prostu jako Arab i opisany bardziej szczegółowo, z kolei w "Twilight of Man" z 1939 hooton nazwał go Arabo-Mediterranean. Pochodzenie [1931] głównie podrasa śródziemnomorska, z małą domieszką armenoidalną i prawdopodobnie nordycką.
Cechuje go:
- wzrost 165-168 cm, czyli wyższy niż w typie klasycznym śródziemnomorskim.
- budowa: smukła
- bardzo dolichocefaliczna czaszka, o wypukłej potylicy
- twarz dłuższa i węższa (88-x) niż w typie klasycznym, eliptyczna
- nos bardzo wąski, wysoki, wypukły, czasem garbaty, o koniuszku wąskim, opuszczonym i skrzydełkach nosa sięgających daleko do tyłu i przypłaszczonych, a nie wypukłych jak u Armenoidów
- podbródek spiczasty i wysunięty do przodu
- oczy czarne lub ciemnobrązowe
- włosy czarne lub ciemnobrązowe; o kształcie falistym lub kręcone, o średniej grubości
- kolor skóry: oliwkowy, brązowy
Występowanie
Koncentruje się na Płw. Arabskim i północnej Afryce, sporadycznie w Hiszpanii, Portugalii, Francji i Włoszech.
Odpowiedniki w innych typologiach:
- Michalski - rasa orientalna (K)
- Czekanowski - typ orientalny
- Eickstedt - rasa orientalna (Orientalidzi)
- Lundman - rasa arabska
Typ berberyjski (Berber) lub Crude Mediterranean
Hooton opisał w wydaniu "Up from the Ape" z 1931 podrasę berberyjskę (Berber), a w "Twilight of Man" z 1939 zbliżony typ proto-śródziemnomorski (Crude Mediterranean). W wydaniu "Up from the Ape" z 1946 pominął ten typ / podrasę i zaliczył ją do szeroko pojętej podrasy śródziemnomorskiej.
Pochodzenie wg Hootona [1931] to głównie podrasa śródziemnomorska z małą domieszką podrasy alpejskiej.
Cechy charakterystyczne (połączyłem cechy Berber i Crude Mediterranean):
- wzrost: średni (167-168 cm przeważnie)
- budowa: szczupła, długie nogi (Berber) ale przy (Crude) opisany jako masywny
- głowa: dolichocefaliczna, potylica wystająca
- łuki nadoczodołowe większe niż typie klasycznym
- twarz: kwadratowa, o średniej szerokości i raczej krótka, o wskaźniku twarzowym średnim lub szerokim (x-87); kości policzkowe bardziej wystające niż typie klasycznym
- nos niższy i szerszy niż w typie klasycznym, ze słabą tendencją do profilu wklęsłego
- kąty szczęki bardziej widoczne niż typie klasycznym; podbródek mniej wydatny ale bardziej kwadratowy i często wgłębiony
- oczy czarne lub bardzo ciemnobrązowe
- włosy czarne lub bardzo ciemnobrązowe; przeważnie faliste
- kolor skóry: oliwkowy lub brązowy
- zarost i owłosienie ciała: raczej bardziej obfite niż w typie klasycznym (Crude), ale przy Berber podano że również skąpe.
Występowanie:
Skoncentrowany w północno-zachodniej Afryce (Maroko, Algieria) wśród Berberów. Sporadycznie w Hiszpanii, Portugalii, Francji i Włoszech.
Odpowiedniki w innych typologiach:
- Oczywiście rasa mediterranoidalna (B) Michalskiego bardzo nawiązuje do niego, choć w szczegółach występuje parę różnic, które znikają gdy weźmie się pod uwagę typy mieszane jak mediterranoidalno-orientlany (BK) i submediterranoidalny (BE)
- Eickstedt - typ berberyjski (Berberid) rasy śródziemnomorskiej
- Lundman - częściowo typ Berid i wariant kanaryjski rasy paleo-atlantyckiej
Bibliografia:
- Hooton E., Twilight of Man, 1939
- Hooton E., Up from the Ape,1931
- Hooton E., Up from the Ape, 1946
Przykłady:
1. Hooton E., Up from the Ape, 1946
typ górnopaleolityczny (atlantycko-śródziemnomorski)
2. Hooton E., Up from the Ape, 1946
typ irańsko-wyżynny
3. Hooton E., Twilight of Man, 1939
typ irańsko-wyżynny (Iranian Plateau)
4. Hooton E., Up from the Ape, 1946
typ klasyczny śródziemnomorski o prostym nosie
5. Hooton E., Twilight of Man, 1939
typ klasyczny śródziemnomorski
6. Hooton E., Up from the Ape, 1946
typ klasyczny śródziemnomorski o wypukłym nosie (typ arabsko-śródziemnomorski)
7. Hooton E., Twilight of Man, 1939
typ arabsko-śródziemnomorski
8. Dixon, R., The racial history of man, 1923
typ berberyjski / Crude Mediterranean
9. Dixon, R., The racial history of man, 1923
typ berberyjski / Crude Mediterranean