Podrasa śródziemnomorska (Mediterranean)

Jedna z głównych podras rasy białej (kaukazoidalnej) w typologii E. A. Hootona.

Długogłowi bruneci.

Kryteria klasyfikacji:

  • Kolor włosów: ciemnobrązowy do czarnego
  • Kolor oczu: ciemnobrązowy lub średniobrązowy
  • Kształt głowy: wskaźnik cefaliczny mniejszy niż 80

 

 Typy morfologiczne podrasy śródziemnomorskiej:

 Typ górnopaleolityczny (Upper Paleolithic), znany też jako atlantycko-śródziemnomorski lub Combe Capelle

  • Kształt głowy: bardzo długa, zazwyczaj powyżej 200 mm, bardzo dolichocefaliczna, wskaźnik długości-szerokości zazwyczaj poniżej 75; wypukła potylica
  • Łuki brwiowe: zazwyczaj duże
  • Czoło: zazwyczaj pochylone w tył
  • Zagłębienie nosowe: głębokie
  • Struktura włosów: zazwyczaj bardzo faliste lub kręcone
  • Kształt nosa: zazwyczaj prosty, średniej szerokości i wysokości, raczej gruby
  • Kształt twarzy: często bardzo długa twarz, wydatna żuchwa, dość wyraźne kości policzkowe
  • Wzrost: zazwyczaj wysoki (powyżej 170 cm), ale może być średni, rzadko niski
  • Kolor skóry: zazwyczaj ciemny

Występowanie:

Sporadyczne w obszarach refugialnych Europy i Bliskiego Wschodu; prawdopodobnie najczęstsze w Irlandii, Szkocji, Walii.

Odpowiedniki w innych typologiach:

 

Typ irańsko-wyżynny (Iranian Plateau) znant też jako Indo-Afgański lub Irano-Afgański

Różni się od typu górnopaleolitycznego tylko w następujących aspektach:

  • Kształt nosa: zawsze wysoki, szeroki lub średnio szeroki u nasady i na grzbiecie, zazwyczaj wypukły z cienkim do średniego, spłaszczonym koniuszkiem i wygiętą przegrodą
  • Broda i owłosienie ciała: zazwyczaj obfite
  • Wzrost i budowa ciała: zazwyczaj średni wzrost (167 cm) i drobna budowa ciała

Występowanie:

Głównie w Iraku i Iranie. Sięga do północno-zachodnich Indii.

Odpowiedniki w innych typologiach:

 

Typ klasyczny śródziemnomorski (Classic Mediterranean)

Zredukowana pochodna typu górnopaleolitycznego.

Cechy charakterystyczne:

  • wzrost: zazwyczaj niski, rzadziej średni, około 162-164 cm
  • budowa: smukła (gracylna); szkielet delikatnie zbudowany; tendencja do smukłości w młodości i otyłości w starszym wieku
  • wskaźnik główny: dolichocefaliczny (72-76)
  • wskaźnik wysokościowo-długościowy: niski bądź średni
  • czaszka: o lekkiej budowie, skronie płaskie, potylica wystająca
  • czoło prostokątne (widok z przodu), o średniej wysokości, trochę zaokrąglone i słabo lub średnio pochyłe; ze słabo widocznymi łukami nadoczodołowymi
  • twarz: wąska lecz nie długa, owalna; kości policzkowe niewidoczne; relief twarzy delikatny i symetryczne rysy
  • nos: wskaźnik nosowy przeważnie (65-69); wąski i średnio wysoki; profil prosty (rzadko lekko wklęsły) ze średnio grubym koniuszkiem, zadartym lub poziomym; nozdrza średnio grube
  • wargi: średnio grube
  • podbródek spiczasty i niezbyt wydatny
  • kolor oczu: ciemno do jasnobrązowych
  • kolor włosów: czarne, lub rzadziej ciemnobrązowe
  • kształt włosów: często mocno faliste i niekiedy kręcone, rzadko proste gładkie
  • kolor skóry: jasnobrązowy lub płowy, względnie matowobiały
  • zarost i owłosienie ciała: obfite na głowie, zarost i owłosienie ciała średnie lub rzadziej słabe

Występowanie:

Spotykany  w całym basenie Morza Śródziemnego (szczególnie w południowych Włoszech, południowej Francji, półwyspie Iberyjskim, północnej Afryce i półwyspie Arabskim). Sporadycznie we wschodniej, środkowej i częściej północno-zachodniej Europie, tu głównie na Wyspach Brytyjskich.

Odpowiedniki w innych typologiach (wariant o prostym nosie):

 

Typ arabsko- śródziemnomorski (Arabo-Mediterranean

W wydaniu "Up from the Ape" z 1946 określony jako wariant typu klasyczno-śródziemnomorskiego o wypukłym nosie i będący zredukowaną pochodną typu irańsko-wyżynnego.

We wcześniejszym wydaniu z 1931 określony prostu jako Arab i opisany bardziej szczegółowo, z kolei w "Twilight of Man" z 1939 hooton nazwał go Arabo-Mediterranean. Pochodzenie [1931] głównie podrasa śródziemnomorska, z małą domieszką armenoidalną i prawdopodobnie nordycką.

Cechuje go:

  • wzrost 165-168 cm, czyli wyższy niż w typie klasycznym śródziemnomorskim.
  • budowa: smukła
  • bardzo dolichocefaliczna czaszka, o wypukłej potylicy
  • twarz dłuższa i węższa (88-x) niż w typie klasycznym, eliptyczna
  • nos  bardzo wąski, wysoki, wypukły, czasem garbaty, o koniuszku wąskim, opuszczonym i skrzydełkach nosa sięgających daleko do tyłu i przypłaszczonych, a nie wypukłych jak u Armenoidów
  • podbródek spiczasty i wysunięty do przodu
  • oczy czarne lub ciemnobrązowe
  • włosy czarne lub ciemnobrązowe; o kształcie falistym lub kręcone, o średniej grubości
  • kolor skóry: oliwkowy, brązowy

Występowanie

Koncentruje się na Płw. Arabskim i północnej Afryce, sporadycznie w Hiszpanii, Portugalii, Francji i Włoszech.

Odpowiedniki w innych typologiach:

 

Typ berberyjski (Berber) lub Crude Mediterranean

Hooton opisał w wydaniu "Up from the Ape" z 1931 podrasę berberyjskę (Berber), a w "Twilight of Man" z 1939 zbliżony typ proto-śródziemnomorski (Crude Mediterranean). W wydaniu "Up from the Ape" z 1946 pominął ten typ / podrasę i zaliczył ją do szeroko pojętej podrasy śródziemnomorskiej.

Pochodzenie wg Hootona [1931] to głównie podrasa śródziemnomorska z małą domieszką podrasy alpejskiej.

Cechy charakterystyczne (połączyłem cechy Berber i Crude Mediterranean):

  • wzrost: średni (167-168 cm przeważnie)
  • budowa: szczupła, długie nogi (Berber) ale przy (Crude) opisany jako masywny
  • głowa: dolichocefaliczna, potylica wystająca
  • łuki nadoczodołowe większe niż typie klasycznym
  • twarz: kwadratowa, o średniej szerokości i raczej krótka, o wskaźniku twarzowym średnim lub szerokim (x-87); kości policzkowe bardziej wystające niż typie klasycznym
  • nos niższy i szerszy niż w typie klasycznym, ze słabą tendencją do profilu wklęsłego
  • kąty szczęki bardziej widoczne niż typie klasycznym; podbródek mniej wydatny ale bardziej kwadratowy i często wgłębiony
  • oczy czarne lub bardzo ciemnobrązowe
  • włosy czarne lub bardzo ciemnobrązowe; przeważnie faliste
  • kolor skóry: oliwkowy lub brązowy
  • zarost i owłosienie ciała: raczej bardziej obfite niż w typie klasycznym (Crude), ale przy Berber podano że również skąpe.

Występowanie:

Skoncentrowany w północno-zachodniej Afryce (Maroko, Algieria) wśród Berberów. Sporadycznie w Hiszpanii, Portugalii, Francji i Włoszech.

Odpowiedniki w innych typologiach:

 


Bibliografia:

  1. Hooton E., Twilight of Man, 1939
  2. Hooton E., Up from the Ape,1931
  3. Hooton E., Up from the Ape, 1946

 

Przykłady:

1. Hooton E., Up from the Ape, 1946

typ górnopaleolityczny (atlantycko-śródziemnomorski)

typ górnopaleolityczny

 

2. Hooton E., Up from the Ape, 1946

typ irańsko-wyżynny

typ-iransko-wyzynny

 

3. Hooton E., Twilight of Man, 1939

 typ irańsko-wyżynny (Iranian Plateau)

 typ irańsko-wyżynny (Iranian Plateau)

 

4. Hooton E., Up from the Ape, 1946

typ klasyczny śródziemnomorski o prostym nosie

typ-klasyczny-srodziemnomorski

 

5. Hooton E., Twilight of Man, 1939

 typ klasyczny śródziemnomorski

 typ klasyczny śródziemnomorski

 

6. Hooton E., Up from the Ape, 1946

typ klasyczny śródziemnomorski o wypukłym nosie (typ arabsko-śródziemnomorski)

typ-klasyczny-srodziemnomorski-wypukly-nos

 

7. Hooton E., Twilight of Man, 1939

typ arabsko-śródziemnomorski

typ arabsko-śródziemnomorski

 

8. Dixon, R., The racial history of man, 1923

typ berberyjski / Crude Mediterranean

crude-mediterranean

 

9. Dixon, R., The racial history of man, 1923

typ berberyjski / Crude Mediterranean

crude-mediterranean2