Frakcja armenoidalna (Hz) różni się od frakcji pośredniej typu (KL) wyższym wzrostem, mniej intensywną pigmentacją, brakiem profili nosa wklęsłych / falistych / prostych, inną fizjonomią
od typu (EM) różni się węższym nosem, bardzo wydatnym o profilu wypukłym / garbatym
od frakcji orientalnej typu (KL) różni się węższym nosem
od typu (EZ) albo szerszą twarzą, albo wyższym wzrostem, albo brakiem zakresu nosa dość wąskiego, oraz profilu nosa prostego
od typu (HQ) podobnie większą wydatnością nosa, brakiem prostych, falistych i wklęsłych profili, czasem wyższym wzrostem
W porównaniu z typem armenoidalnym (H) pośredni wskaźnik główny. Dodatkowo występują (z reguły nie wszystkie naraz) cechy odmiany żółtej: wysokie i wystające kości jarzmowe; przypłaszczenie twarzy; prognatyzm zębodołowy; wąska i ukośna szpara oczna; silna fałda powiekowa; ślad lub pełna fałda mongolska; żółtawy odcień skóry; słabe owłosienie ciała.
W porównaniu z typem pacyficznym (Z) mniejsze nasilenie lub brak powyższych cech. Poza tym możliwość wystąpienia głowy krókiej (83), brak profili prostych i falistych nosa
Niżej sprawdź dokładną charakterystykę. Część wymienionych cech, szczególnie opisowych, ma jedynie znaczenie pomocnicze i nie może służyć jako podstawowe kryterium wyznaczania przynależności do tego typu.
wzrost: różny - średni wzrost odpowiada realiom sprzed kilkudziesięciu lat, obecnie w związku z jego podwyższeniem w wielu populacjach, jest na pewno wyższy
Można go nazwać też jednym z typów "turańskich", czyli typów mieszanych biało-żółtych występujących głównie w dawnej, radzieckiej Azji Centralnej i terenach przyległych jak północny Afganistan i Sinkiang. Są to jeszcze typy HM, AZ, AM, EZ, EM, KQ, KM, KZ.
Zgodnie z nazwą, Michalski uważał że najczęściej można go spotkać wśród Turków anatolijskich. Ale zapewne jako niezbyt liczną domieszkę. Spotkać go też można w Europie Środkowo-Wschodniej u ludów turko-tatarskich, szczególnie u Tatarów Krymu i pochodzących z niego, oraz ludów tureckich z północnego Kaukazu. W obu tych miejscach występują wpływy armenoidalne.
Dla porównania:
Zapewne liczniejszy w Anatolii i Azji Centralnej.
Tadżykistan - 2.4%
Egipt (♂) - 0.3% (ślad okupacji tureckiej XVI-XIX wiek)
Mongolia (♂) 0.3% i dla (♀) 0.3% (do HZ zaliczał się tak napawdę błędnie określony HI, a to co było podane jako HZ, do typu HM)
Michalski I., Remarks about the anthropological structure of Egypt, Publicatons of the joint arabic-polish anthropological expedition. Part II, 1964, s. 209-238
Orczykowska Z., Analiza antropologiczna Tadżyków z Pamiru [w:] Materiały i Prace Antropologiczne, nr. 46, 1959
Orczykowska Z., Klucz antropologiczny do określania ludności regionu Śródziemnomorza i jego azjatyckich peryferii [w:] Przegląd Antropologiczny, t. 24, z. 2, 1958, s. 565=580
tylko składy typologiczne:
Michalska-Wichan J., Struktura antropologiczna ludności Mongolii [w:] Acta Universitatis Lodzensis. Folia Zoologica et Anthropologica, t. 4, 1986, s. 79-138
Zobacz też - podstawowe różnice między indywidualnymi typami rasowymi, a rasami geograficznymi
Objaśnienia do powyższych danych:
♂ - mężczyźni
♀ - kobiety
w nawiasach po średnich podane zakresy zmienności (min - max)
podtyp / frakcja armenoidalna Hz (około 75% H i 25% Z) - wzrost różny, głowa dość krótka (83) twarz średnia lub wąska (♂ 84-x; ♀ 82-x); nos wąski (x-66); profil nosa wypukły / garbaty + cechy odmiany żółtej w różnym nasileniu
Przykład 1. Michalski I., Remarks about the anthropological structure of Egypt, Publicatons of the joint arabic-polish anthropological expedition. Part II, pp. 209-238, 1964
Typ anatolijski (HZ), frakcja pacyficzna - Bułgaria (Tatarka z okolic Ruse, potomek Tatarów Krymskich osiedlonych tu w XIX wieku). Określony przez Henkeya jako typ pamiro-turanid.
Przykład 3. Henkey G.., Rusze-környéki tatárok embertani vizsgálata [w:] Anthropolgia Hungarica, XI, 1972, s. 137-164
Typ anatolijski (HZ), frakcja pacyficzna - Bułgaria (Tatar z okolic Ruse, potomek Tatarów Krymskich osiedlonych tu w XIX wieku). Określony przez Henkeya jako typ orientaloid.
Przykład 4. Henkey G.., Rusze-környéki tatárok embertani vizsgálata [w:] Anthropolgia Hungarica, XI, 1972, s. 137-164
Typ anatolijski (HZ), frakcja pacyficzna (ze znaczącą przewagą Z, jedynie ciemnobrązowe włosy i ostro wyprofilowana twarz świadczą o wpływie europeidalnym) - Bułgaria (Tatar z okolic Ruse, potomek Tatarów Krymskich osiedlonych tu w XIX wieku). Określony przez Henkeya jako typ turano-pamirid.
frakcja pośrednia hz (około 50% H i 50% Z) - wzrost różny, głowa pośrednia (77-82), twarz szeroka lub średnia (♂ x-87, ♀ x-85), nos wąski i dość wąski (x-69); profil nosa wypukły / garbaty + cechy odmiany żółtej w różnym nasileniu
Przykład 5. Henkey G.., Rusze-környéki tatárok embertani vizsgálata [w:] Anthropolgia Hungarica, XI, 1972, s. 137-164