twarz z reguły wąska lub bardzo wąska, rzadko średnio szeroka (wsk. twarzowy: 84-x), twarz górna wysokie lub średnie (52-x); twarz ortognatyczna; kości policzkowe niezaznaczone, policzki płaskie lub wklęsłe
nos wąski (wsk. nosowy x-69), dość wydatny, profil zróżnicowany (rzadko słabo wklęsły)
szczęka górna średnio wysoka i szeroka; żuchwa masywna, wysoka i szeroka, niekiedy lekko wysunięta w przód; podbródek za to niezbyt wydatny, nieraz nawet cofnięty
oczodoły niskie lub średnie (wsk. oczodołowy: x-82), prostokątne
kolor oczu: bardzo różnej barwy (3-16), ale generalnie jasne; występuje często dysharmonia pigmentacyjna: jasne oczy w skojarzeniu z ciemnymi włosami, względnie oczy piwne lub piwno-zielonawe z jasnymi / rudymi włosami
oprawa oka: fałda powiekowa słaba lub rzadko średnia, oczy często głęboko osadzone
kolor włosów: różny (J-Y, I-VI) najczęściej szatynowe i kasztanowate, rzadziej wyraźnie ciemne lub dość jasne (wtedy w skojarzeniu z ciemnymi oczami), za to dość często czysto rude odcienie (mogą występować z jasnymi oczami);
Występują trzy frakcje (podtypy), dwie wahające się między typami macierzystymi i jedna pośrednia.
frakcja nordoidalna (Ae), "pólnocno-atlantycka / północno-pontyjska"- wzrost różny; ma zbyt ciemne jak na nordyków, kasztanowate bądź rude włosy (R-S, I-VI). To właśnie ta frakcja jest odpowiednikiem typów północno-atlantyckiego Lundmana lub typu północno-pontyjskiego Bunaka. Michalski włączał do tej frakcji jeszcze nieliczną grupę osobników dość jasno pigmentowanych: włosy (J-Q) i oczy (8-16), ale ze względu na takie cechy występujące łącznie lub częściej osobno jak: niski wzrost i śniada skóra, nie mogli być zaliczeni do typu nordycznego (A).
frakcja pośrednia (ae) - wzrost różny; osobniki pigmentowane dysharmonijnie, z reguły ciemnobrązowe włosy (T-W) i jasne oczy (8-16), dużo rzadziej oczy piwne lub ciemno zielone (1-7) skorelowane z ciemnoblond, bądź szatynowymi włosami (M-S). Odpowiednik typu atlantyckiego Eickstedta.
frakcja śródziemnomorska (aE), "atlanto-śródziemnomorska / pontyjska" - pigmentacja ciemna: włosy (T-W), oczy (3-7), skóra jasna (nie śniada). Zarost czasami rozjaśniony. Wzrost średni lub wysoki (165-x); jeśli niski to w skojarzeniu z zielonawopiwnymi oczami i / lub krótkawą głową (80-82). Twarz średnio szeroka (84-87) i nos dość wąski (66-69) występują w tej frakcji łącznie tylko w skojarzeniu z wysokim wzrostem. Czasami można by ich nazwać "ciemnymi nordykami" posiadają bowiem poza pigmentacją nordyczny zespół cech diagnostycznych. Wielu, szczególnie zachodnich antropologów osobników należących do ciemnopigmentowanej, wysokorosłej frakcji aE wydziela w osobny typ atlantycko-sródziemnomorski, albo typ pontyjski.
osobnicy z frakcji śródziemnomorskiej (aE) o twarzy średnioszerokiej (84-87) odróżniają się od typu litoralnego (EH) zielonawymi oczami, lub dodatkowo średnio szerokim nosem (66-69). Od frakcji śródziemnomorskiej typu atlantyckiego (YE) zaś brakiem mocno wklęsłych profili nosa.
frakcja śródziemnomorska (aE) różni się od typu (KH) bądź jaśniejszymi włosami (T), bądź oczami (7), przeważnie jaśniejszą skórą, względnie dodatkowo średnią twarzą (84-87) i/lub dość wąskim nosem (66-69). Różni się oczywiście fizjonomią - mniej wydatny i wypukły nos, oraz brak innych cech armenoidalno-orientalnych.
różnica z typami teutońskim (AY), pseudoalpejskim (YH), atlantyckim (YE) i bałtyckim (YL) to wykluczające się zakresy twarzy i nosa w poszczególnych jego frakcjach w porównaniu z (AE), plus dodatkowe różnice w pigmentacji i fizjonomii co wynika z ich opisów
od typu suborientalnego (EK) odróżnia ta część frakcji śródziemnomorskej (aE) która ma długą głowę, jaśniejsza pigmentacja bądź oczu (7), bądź włosów (T), względnie jaśniejsza skóra. Oczywiście też różnice fizjonomiczne (brak cech "orientalnych").
różnice z typami subalponoidalnym (EL), amoryckim (AK) i czuchońskim (AQ) omówione w ich opisach
od typu nordycznego (A) różni go głównie ciemniejsza pigmentacja, oraz znacznie niższe oczodoły, nieraz niższy wzrost (poniżej 165) i / lub słabo wklęsły lub wklęsło-falisty profil nosa
Niżej sprawdź dokładną charakterystykę. Część wymienionych cech, szczególnie opisowych, ma jedynie znaczenie pomocnicze i nie może służyć jako podstawowe kryterium wyznaczania przynależności do tego typu.
wzrost: średni wzrost odpowiada realiom sprzed kilkudziesięciu lat, obecnie w związku z jego podwyższeniem w całej populacji polskiej, jest na pewno wyższy
wzrost zróżnicowany, przeważnie wysoki, rzadziej średni do niskiego
budowa:
budowa na ogół smukła, ale silniejsza niż u typu nordycznego; nierzadko budowa atletyczna; rzadziej typowo leptosomiczna
kościec dość masywny, umięśnienie średnie, podściółka tłuszczowa nieznaczna
głowa relatywnie średniej wielkości w porównaniu z resztą ciała
szyja długa, dość gruba, o wyraźnie zaznaczonej grdyce
tułów średnio długi, o dość szerokich i nierzadko spadzistych barkach i dość wąskich biodrach, klatka piersiowa szeroka i niezbyt płaska, dość długa, obwód pasa mały
czaszka różnej wielkości (rzadko mała, z reguły średnia); Michalski podawał że jest dość masywna, o wyraźnej, często wydatnej rzeźbie; później Wierciński określił ą jako neomorficzną (czyli słabo urzeźbioną) i wg mnie jest to bardziej logiczne
kolor włosów: bardzo różnej barwy ( J- Y, I-VI, zależnie od frakcji, patrz wyżej), najczęściej szatynowe z wyraźnym brunatnym odcieniem,, rzadziej czarno-brunatne, często kasztanowate, nierzadko blond (wtedy w skojarzeniu z ciemnymi oczami), rudość wydaje się u tego typu szczególnie pospolicie (czysto rude odcienie mogą występować z jasnymi oczami, wg Michalskiego w typie nordycznym nie występuje rudy kolor włosów, stąd zaliczanie takich kombinacji do typu AE)
gęste i obfite lecz cienkie
kształt włosów: proste gładkie lub faliste (niekiedy silnie)
1. Pigmentacja dysharmonijna jest u tego typu szczególnie rozpowszechniona.
2. Typ ten przez innych antropologów był określany (biorąc pod uwagę zarówno wszystkie, jak i część frakcji) jako Atlantid (Eickstedt), Nordic-Mediterranean (Hooton), North-Atlantid (Lundman), North-Pontid i Pontid (Bunak), lub Atlanto-Mediterranean, u Coona dodatkowo w wariancie Blue-eyed Atlanto-Mediterranean. Wahano się w genealogii tego typu od ciemnopigmentowanego wariantu nordyków, przez mieszankę nordycko-śródziemnomorską (jak u Michalskiego i Czekanowskiego) po tzw. wysokich śródziemnomorców. Można by go rozbić i wydzielić ciemnopigmentowaną frakcję śródziemnomorską jako osobny typ elementarny teoretycznych "wysokorosłych (E)" ale Michalski [1949] podawał np. przykład realnej przebadanej antropometrycznie rodziny, gdzie osobnik należący do takiej frakcji pochodził od rodziców w typach nordycznym (A) i sublaponoidalnym (EL). Poza tym nie ma co mnożyć bytów bez potrzeby:)
cecha
ojciec
matka
syn 1
syn 2
wiek
61
52
18
17
wsk. główny
81.6
81.4
75.9
77.7
wsk. twarzy
94.4
82.7
95.5
89.5
wsk. nosa
56.7
68.8
60.4
63.0
profil nosa
falisto-garbaty
bardzo słabo falisty
bardzo słabo wypukły
słabo falisty
oczy
16 (błękitne)
4 (jasnobrązowe)
6 (jasny odcień piwnych)
6 (bardzo jasny odcień piwnych)
włosy
M (ciemnoblond)
V (ciemny brąz)
T (szatyn)
M (ciemnoblond)
skóra
biała
śniadopłowa rumiana
płowa
biała
oprawa oka
brak fałdy
fałda powiekowa
brak fałdy
brak fałdy
typ konstyt.
atlet.
pykn.
lepto-atlet.
lepto.
typ antropol.
AA (nordyczny)
El (frakcja śródziemnomorska
sublaponoidalnego)
aE (frakcja śródziemnomorska)
ae (frakcja pośrednia)
3. Gdybyśmy jednak chcieli zostawić w tym typie jedynie dysharmonijnie pigmentowaną frakcję pośrednią, a nordyczną dołączyć do typu nordycznego, zaś śródziemnomorską wydzielić jako typ np. pontyjski lub atlantycko-śródziemnomorski. To frakcje dzielą się w Polsce w stosunku: Ae 30%, ae 48%, aE 21%, w Walii: Ae 21%, ae 62%, aE 18%, w Serbii: Ae 22%, ae 33%, aE 44%, zaś w Norwegii: Ae 52%, ae 48%, aE 0%, czyli dość logicznie zależnie od regionu spada bądź wzrasta przymieszka frakcji skrajnych, a w centrum występowania, czyli w Walii, stosunek ich do siebie jest najbardziej prawidłowy.
4. Warto zwrócić uwagę że we frakcji nordycznej występują rude włosy. Według Polskiej Szkoły Antropologicznej (u Czekanowskiego też) nie ma rudych nordyków.
W Polsce stanowi 17,8% (wśród przebadanych 36532 mężczyzn z całego kraju, dane dla Polski przedwojennej). Najliczniej spotykany wtedy w północnej, północno-wschodniej i centralnej części kraju.
Należy do grupy typów północno-zachodnich. Generalnie liczny na obszarze Europy północno-zachodniej, stąd nazwa. Bardzo liczny na Wyspach Brytyjskich, szczególnie w Walii, oraz w zachodniej Skandynawii i północnych Niemczech. Spotykany też wszędzie gdzie dochodzi do mieszania typów (A) i (E), również poprzez ich typy mieszane. Prawdopodobnie też północna Francja, zachodnia Szwajcaria. W rozproszeniu spotykany w basenie Morza Śródziemnego. Spotykany też na Ukrainie i w południowej oraz centralnej Rosji (nazywany przez antropologów radzieckich typem północno-pontyjskim).
składy typologiczne (w nawiasach frakcje, tam gdzie były podane)
Europa północna
Norwegia (♂) - 36.3%
Lapończycy (♂) 4.5%
Laponki, płw Kola (♀) - 3.7%
Europa północno-zachodnia - przeważa frakcja pośrednia (ae).
Walia (♂) - 65% (ae >> Ae > aE) względnie najliczniejszy w serii
Niemcy (♂) - Hamburg 24,7% (względnie najliczniejszy w serii),
Niemcy (♂) - Munster 16,4% (względnie najliczniejszy w serii wraz z AL )
Europa środkowa - przeważa frakcja pośrednia (ae).
Polska (♂) - 17.8% (ae > Ae > aE)
Ukraińcy z dawnej Galicji (♂) - 13.1%
Łużyczanie (♂) - 10.8%
Niemcy (obywatele Polski przedwojennej) dla (♂) - 8.2%
region alpejski (Bawaria, Badenia, Tyrol, Szwajcaria - serie kraniologiczne XV-XIX wiek) (♂+♀) - 3.4%
Łużyczanki (♀) 1.9%
Bałkany i Grecja - im bardziej na południe tym bardziej przeważa frakcja śródziemnomorska (aE).
Kapica Z., Różnicowanie się składów antropologicznych ludności Kujaw w czasie od neolitu do współcześności na podstawie materiałów z terenu powiatu włocławskiego [w:] Przegląd Antropologiczny, t. 34, z. 2, 1968, s. 325-339 (link do fragmentu)
Kapica Z., Szkice z antropologii historycznej Polski i ziem ościennych: Serie neolityczne, Tom 1, 1958
Kapica Z., Z badań łódzkiego ośrodka antropologicznego nad taksonomicznym zróżnicowaniem procesu migracji, Zeszyty Naukowe UŁ. Nauki Matematyczne-Przyrodnicze. Seria II, zeszyt 56, 1974, s. 51-80 (zobacz link do fragmentu)
Łuczak B., Charakterystyka antropologiczna ludności rumuńskiej z okolic Karpat południowych, Zeszyty Naukowe UŁ. Nauki Matematyczne-Przyrodnicze. Seria II, zeszyt 56, 1974, s. 109-120
Michalski I., From the studies in the Anthropological Structure of the German Nation (North-western Germany), Bulletin de la societe des sciences et des lettres de Łódź, classe III des sciences mathematiques et Naturelles, vol IX, 6, 1958
Michalski I., Metoda morfologiczna w zastosowaniu do określenia taksonomicznego materiału ludzkiego (oraz dyskusja do artykułu), Przegląd Antropologiczny, t. XIX, Poznań 1953 link
Michalski I.,STRUKTURA - ANTROPOLOGICZNA POLSKI W ŚWIETLE MATERIAŁÓW WOJSKOWEGO ZDJĘCIA ANTROPOLOGICZNEGO. The anthropological structure of Poland in light of the Polish War-Office's materials., 1949 link
Michalski T. W., Studia nad strukturą antropologiczną krajów alpejskich, 1956
Orczykowska Z., Analiza antropologiczna Tadżyków z Pamiru, Materiały i Prace Antropologiczne, nr. 46, 1959
Wierciński A.,Typologia rasowa [w:] Mały Słownik Antropologiczny, 1976, s. 471–481 link
tylko składy typologiczne:
Michalski I., Remarks about the anthropological structure of Egypt, Publicatons of the joint arabic-polish anthropological expedition. Part II, s. 209-238, 1964
Stolarczyk H., Próba ujęcia struktury antropologicznej Cyrenajki, Zeszyty Naukowe UŁ. Nauki Matematyczne-Przyrodnicze. Seria II, zeszyt 40, 1970, s. 123-148
składy z poniższych opracowań określiłiem metoda morfologiczno-porównawczą na bazie podanych tam materiałów indywidualnych:
Field H., Contributions to the anthropology of Iran [w:] Publications of the Field Museum of Natural History. Anthropological Series, Vol. 29,No. 2 (DECEMBER 15, 1939), s. 511, 513-706
Hauschild M.W., Wagenseil F., Anthropologische Untersuchungen an anatolischen Türken [w:] Zeitschrift für Morphologie und Anthropologie, Bd. 29, H. 2/3 (1931), s. 193-260
Luschan F., Beiträge zur Anthropologie von Kreta [w:] Zeitschrift für Ethnologie, 45. Jahrg., H. 3 (1913), s. 307-393
Schiff F., Beiträge zur Anthropologie des südlichen Peloponnes. (Die Mani.) [w:] Zeitschrift für Ethnologie, 46. Jahrg., H. 1 (1914), s. 14-40
Deniker - podrasa północno-zachodnia dla frakcji pośredniej i rasa litoralna częściowo dla frakcji śródziemnomorskiej
Zobacz też - podstawowe różnice między indywidualnymi typami rasowymi, a rasami geograficznymi
Objaśnienia do powyższych danych:
♂ - mężczyźni
♀ - kobiety
w nawiasach po średnich podane zakresy zmienności (min - max)
Najważniejsze zakresy zmienności, służące do różnicowania z innymi typami, podane są w sekcji "Główne cechy". Podane w dalszym opisie średnie dla cech mają znaczenie informacyjne.
Przykład 0. Przeciętna morfologia dla typu północno-zachodniego (AE)
na bazie większości przykładów do tego typu
Przykład 1. Kapica Z., Z badań łódzkiego ośrodka antropologicznego nad taksonomicznym zróżnicowaniem procesu migracji, Zeszyty Naukowe UŁ. Nauki Matematyczne-Przyrodnicze. Seria II, zeszyt 56, 1974, s. 51-80
Typ północno-zachodni (AE) - Polska
Przykład 2. Kapica Z., Różnicowanie się składów antropologicznych ludności Kujaw w czasie od neolitu do współcześności na podstawie materiałów z terenu powiatu włocławskiego, Przegląd Antropologiczny, t. 34, z. 2, 1968, s. 325-339
Typ północno-zachodni (AE) - Polska
Przykład 3. Kapica Z., Różnicowanie się składów antropologicznych ludności Kujaw w czasie od neolitu do współcześności na podstawie materiałów z terenu powiatu włocławskiego, Przegląd Antropologiczny, t. 34, z. 2, 1968, s. 325-339
Typ północno-zachodni (AE) - Polska
Przykład 4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN, 1959
Typ północno-zachodni (AE) - przykład z tablicy nr 26 "Człowiek - typy antropologiczne"
Przykład 5. Becker M., Struktura antropologiczna powiatu płockiego, Notatki Płockie t. 15, nr 3(57), 1970
Typ północno-zachodni (AE)
frakcja pośrednia (około 50% A i 50% E) - włosy bardzo ciemne (T-W) / oczy jasne, rzadziej odwrotnie. Odpowiednik typu altantyckiego Eickstedta.
Przykład 5. Michalski I., Metoda morfologiczna w zastosowaniu do określenia taksonomicznego materiału ludzkiego (oraz dyskusja do artykułu), Przegląd Antropologiczny, t. XIX, Poznań 1953
Typ północno-zachodni (AE), frakcja pośrednia - Polska
Zdjęcie 7. Michalski I., Remarks about the anthropological structure of Egypt, Publicatons of the joint arabic-polish anthropological expedition. Part II, pp. 209-238, 1964
Przykład 8. Michalski I., Metoda morfologiczna w zastosowaniu do określenia taksonomicznego materiału ludzkiego (oraz dyskusja do artykułu), Przegląd Antropologiczny, t. XIX, Poznań 1953
Typ północno-zachodni (AE), frakcja pośrednia - Polska
Przykład 9. Michalski I., Fotografie 50 osobników omawianych na konferencji metodologicznej i typologicznej (album), Przegląd Antropologiczny, t. 21, z. 1-2, 1955
typ północno-zachodni (AE), frakcja pośrednia - Polska
frakcja nordoidalna, "północno-atlantycka / północno-pontyjska"(około 75% A i 25% E)- oczy jasne, włosy kasztanowate (R-S) lub rude (I-VI); względnie rzadziej oczy i włosy jasne, ale niski wzrost i / lub śniada skóra
Przykład 10. Michalski I., Fotografie 50 osobników omawianych na konferencji metodologicznej i typologicznej (album), Przegląd Antropologiczny, t. 21, z. 1-2, 1955
Typ północno-zachodni (AE), frakcja nordoidalna - Polska
Przykład 11. Michalski I., Fotografie 50 osobników omawianych na konferencji metodologicznej i typologicznej (album), Przegląd Antropologiczny, t. 21, z. 1-2, 1955
Typ północno-zachodni (AE), frakcja nordoidalna - Polska
frakcja śródziemnomorska / "atlanto-śródziemnomorska / pontyjska"(około 25% A i 75% E) - oczy piwne lub piwnozielonawe (3-7 w skali Martina), włosy ciemne (T-W), wzrost średni lub wysoki. Względnie rzadziej, jeśli wzrost jest niski, to głowa jest zawsze krótkawa (80-82) i skóra bardzo jasna (nie śniada). Odpowiednik typu atlantycko-śródziemnomorskiego innych antropologów
Przykład 12. Michalski I., Fotografie 50 osobników omawianych na konferencji metodologicznej i typologicznej (album), Przegląd Antropologiczny, t. 21, z. 1-2, 1955
Typ północno-zachodni (AE), frakcja śródziemnomorska - Polska
Przykład 14. Michalski I., Fotografie 50 osobników omawianych na konferencji metodologicznej i typologicznej (album), Przegląd Antropologiczny, t. 21, z. 1-2, 1955
typ północno-zachodni (AE), frakcja śródziemnomorska - Polska
Przykład 15. Michalski I., Remarks about the anthropological structure of Egypt, Publicatons of the joint arabic-polish anthropological expedition. Part II, pp. 209-238, 1964
Typ północno-zachodni (AE), frakcja śródziemnomorska ( Michalski zaliczył tego osobnika do typu atlantyckiego yE, ale nie dostrzegam w nim nic kromanionoidalnego...)
materiał kostny
Przykład 1. Wokroj F., Fotografie 50 czaszek z Ostrowa Lednickiego omawianych na konferencji metodologicznej i typologicznej (album), Przegląd Antropologiczny, t. 21, z. 3, 1955
Określony typologicznie w pracy: Michalski I., Metoda morfologiczna w zastosowaniu do określenia taksonomicznego materiału ludzkiego [w:] Przegląd Antropologiczny, t. XIX, Poznań 1953
Typ północno-zachodni (AE)
Przykład 2. Wokroj F., Fotografie 50 czaszek z Ostrowa Lednickiego omawianych na konferencji metodologicznej i typologicznej (album), Przegląd Antropologiczny, t. 21, z. 3, 1955
Określony typologicznie w pracy: Michalski I., Metoda morfologiczna w zastosowaniu do określenia taksonomicznego materiału ludzkiego [w:] Przegląd Antropologiczny, t. XIX, Poznań 1953
Typ północno-zachodni (AE)
Przykład 3. Wokroj F., Fotografie 50 czaszek z Ostrowa Lednickiego omawianych na konferencji metodologicznej i typologicznej (album), Przegląd Antropologiczny, t. 21, z. 3, 1955
Określony typologicznie w pracy: Michalski I., Metoda morfologiczna w zastosowaniu do określenia taksonomicznego materiału ludzkiego [w:] Przegląd Antropologiczny, t. XIX, Poznań 1953
Typ północno-zachodni (AE)
Przykłady wykrzyżowania się typu północno-zachodniego (AE) z różnych typów mieszanych lub ras, na przykładzie realnie przebadanych antropometrycznie rodzin
Przykłady 1-6. Michalski I., Struktura antropologiczna Polski, 1949
Zobacz więcej o zasadach krzyżowania się ras i typów mieszanych według kierunku morfologiczno-porównawczego.
Ten dziwny znaczek to niedopigmentowany (kasztanowate włosy) typ sublaponoidalny (eL).