Typ pseudoalpejski (YH)
- Szczegóły
- Kategoria: Indywidualna typologia rasowa - szkoła morfologiczno-porównawcza
W typologii indywidualnej kierunku morfologiczno-porównawczego typ mieszany między rasami armenoidalną (H) i kromanionoidalną (Y). Typ pseudoalpejski oznacza się symbolem YH. In English: Pseudo-Alpine type.
Ogólna charakterystyka:
Główne cechy:
- wzrost wysoki lub średni
- budowa z reguły eurysomatyczna, smukła rzadko
- głowa od krótkawej do brachycefalicznej (wskaźnik główny: 80-x) czaszka średnia lub duża, archimorficzna, niezbyt silnie urzeźbiona, o sfero- lub sfenoiidalnym konturze
- twarz z reguły szeroka, ale może być średnia lub wąska, wymiar jarzmowy duży, twarz najczęściej ortognatyczna, rysy twarzy grube; policzki często pełne i kości policzkowe lekko uwypklone
- nos wąski, rzadziej średnio szeroki (wsk. nosowy: x-75), średnio lub mało wydatny, profil z reguły wklęsły lub falisto-bulwiasty, rzadko wypukły i garbaty, nasada niewysoka i szerokawa, grzbiet szeroki
- górna szczęka dość wąska; żuchwa niska, szeroka, nie kanciasta; podbródek niewielki, zaokrąglony
- oczodoły wysokie ((wsk. oczodołowy: 84-x), okrągławe
- kolor oczu: najczęściej jasne, rzadziej zielone, wyjątkowo piwne (3-16)
- oprawa oka: dość słaba fałda powiekowa, ale powieka semicka rzadka
- kolor włosów: przeważnie bardzo ciemne (U-Y), rzadko kasztanowate i jasnoszatynowe (R-T)
- kształt włosów faliste lub gładkie
- kolor skóry: przeważnie dość śniada, rzadziej jasnopłowa, niekiedy o czerwonawym odcieniu
- ogólnie występują silna dysharmonia pigmentacyjna jasne oczy vs bardzo ciemne włosy i dość śniada, jak na warunki środkowoeuropejskie, skóra
Frakcje:
Występują trzy frakcje, dwie wahające się między typami macierzystymi i jedna pośrednia. Średnie dla frakcji na podstawie serii ze Struktury Antropologicznej Polski.
- frakcja kromanionoidalna (Yh) - osobniki przeważnie dość wysokie, średniogłowe (80-82) i szerokotwarzowe (x-83), o wąskich (x-69), przeważnie występuje kombinacja bardzo ciemne włosy włosy (V-Y) i skóra płowa różnych odcieni, z oczami jasnymi (8-16), druga możliwa kombinacja jest rzadka: oczy piwne i zielonawe (3-7) ale wtedy zawsze w połączeniu z wysokim wzrostem i kasztanowatymi / ciemnoszatynowymi włosami (R-V)
- frakcja pośrednia (yh) - osobniki raczej średniorosłe, krótkogłowe (83-x), bardzo szerokotwarzowe (x-83), o wąskich, rzadziej średnich (x-75) nosach, bardzo ciemnych włosach (V-W) i skórze wyraźnie śniadej, oczach wyraźnie jasnych (8-16)
- frakcja armenoidalna (yH) - różni się od poprzedniej średnią lub wąską twarzą (84-94), mało wydatnym nosem , często wklęsłym nosem
Różnice z innymi typami:
- Ogólnie typ dynarski (AH)w przeciwieństwie do (YH) nie ma profilu nosa wklęsłego i wklęsło-falistego, oraz nie posiada bardzo szerokiej twarzy (x-79), jak i wskaźnika nosowego szerszego niż 66. Ponadto budowa nie jast z reguły smukła jak u dynarczyków, a masywna.
- Od typu alpejskiego (HL) odróżnia go wykluczający zakres koloru oczu (8-16) we frakcjach armenoidalnej (yH) i pośredniej (yh), jak też ciemniejsza skóra i włosy; ponadto wzrost jest trochę wyższy (yh i yH), nos wydatniejszy (yh). Wyraźna różnica jest w oczodołach które są o wiele wyższe i o innym kształcie. Brak też cech "laponoidalnych" w fizjonomii. Oczy u typu (YH) nigdy nie mają silnej fałdy powiekowej i tym bardziej śladu fałdy mongolskiej, szpara oczna nie jest wąska i ukośna, warstwa podściółki tłuszczowej na policzkach jest o wiele słabsza, zarost i owłosienie ciała znacznie częściej obfite. Stąd Michalski użył na określenie typu (YH) nazwy "pseudoalpejski" by podkreślić że podobieństw z typem alpejskim są tak naprawdę pozorne. Choć przez innych antropologów mogą być oba zaliczane do jednego typu.
- Od typu teutońskiego (AL) odróżnia frakcję kromanionoidalną (Yh) po pierwsze znacznie ciemniejsza pigmentacja, z reguły niższy wzrost, inna fizjonomia.
- Od typu subnordycznego (AL) odróżnia jak poprzednio ciemniejsza pigmentacja włosów i skóry, różnice w oczodołach i fizjonomiczne takie same jak przy różnicy z typem alpejskim (brak cech laponoidalnych).
- Do armenoidalnej frakcji litoralnego (EH) najbardziej zbliżona jest ta, rzadka część frakcji kromanionoidalnej która ma piwne oczy, jest jednak przeważnie wyższa i dodatkowo odróżnia ją obecność wklęsłych i mniej wydatnych profili nosa, często też nos jest szerszy (66-x).
- Od typu sublaponoidalnego (EL) odróżnia się frakcja kromanoidalna (jej część o piwnych oczach) wyższym wzrostem, wysokimi oczodołami, obecnościa profili wypukłych i garbatych nosa, brakiem cech laponoidalnych w fizjonomii podobnie jak przy różnicach z typem alpejskim.
- ta część frakcji Yh o wsk. nosa w zakresie 66-69, różni się od frakcji Bh typu lewantyńskiego o analogicznym wymiarach jaśniejszą pigmentacją włosów.
Niżej sprawdź dokładną charakterystykę. Część wymienionych cech, szczególnie opisowych, ma jedynie znaczenie pomocnicze i nie może służyć jako podstawowe kryterium wyznaczania przynależności do tego typu.
wzrost i budowa ciała:
wzrost: średni wzrost odpowiada realiom sprzed kilkudziesięciu lat, obecnie w związku z jego podwyższeniem w całej populacji polskiej, jest na pewno wyższy
- różny
budowa:
- budowa eurysomatyczna, naprawdę smukła występuje rzadko
- kościec raczej masywny, mięśnie dobre, podściółka tłuszczowa często obfita
- głowa relatywnie dość duża w porównaniu z resztą ciała
- szyja krótka, gruba o słabo zaznaczonej grdyce
- tułów długi, o średnio szerokich lub szerokich,lekko spadzistych barkach i niezbyt szerokawych biodrach, klatka piersiowa krótka, szeroka i głęboka, obwód pasa znaczny
- pośladki wypukłe
- pierś kobieca zwykle mniej lub więcej obfita, półkulista
- kończyny raczej krótkie, dobrze umięśnione; nogi nawet u kobiet nie zawsze kształtne z powodu zbyt wielkiej masywności
- dłonie szerokie, o dość krótkich palcach
- stopy dość duże, często słabo wysklepione, o niewysokim podbiciu
głowa / czaszka:
- wskaźnik główny: przeważnie brachycefaliczny, rzadziej krótkawy (80-x)
- wskaźnik wysokościowo-długościowy: czaszk wysoka
- wskaźnik wysokościowo-szerokościowy: czaszka słabo wysklepiona
cechy opisowe głowy:
- skronie płaskie; ciemię płaskie; potylica dość szeroka, lekko wypukła
- czoło nierzadko dość wysokie, szerokie, niemal prostokątne, prawie prostopadłe
- o dość wyraźnie zaznaczonych łukach brwiowych; płaskiej gładziźnie, mniej lub więcej uwypuklonych guzach czołowych i wyraźnych liniach czołowo-skroniowych (co to jest - patrz niżej przykład 3)
cechy opisowe czaszki:
- czaszka średnia do dużej; archimorficzna; ciężka, choć niezbyt silnie urzeźbiona
- czaszka w normie wierzchołkowej sferoidalna lub (rzadziej) sfenoidalna
- o dość wyraźnie zaznaczonych łukach nadoczodołowych
twarz:
- wskaźnik twarzowy całkowity: twarz różna, od bardzo szerokiej do wąskiej zależnie od frakcji
- wskaźnik górnotwarzowy: średniej wysokosci twarz górna
fizjonomia:
- kształt twarzy: okrągława lub pięciokątna, nierzadko owalna, czasem odwrotnie trapezowata lub kwadratowa
- o rysach niezbyt wyrazistych, niekiedy dość grubych, rzadko regularnych
- łuki jarzmowe zwykle zaznaczone, szeroko rozstawione, nieznacznie tylko rozszerzające się ku uszom; w wymairach bezwględnych szerokie
- kości policzkowe nierzadko lekko uwypuklone, policzki często pełne
- panniculus malaris (obfita podściółka tłuszczowa na policzkach) słabo rozwinięty
- profil pionowy twarzy: najczęściej ortognatyczny
nos:
- wskaźnik nosowy: nos różny, od wąskiego do szerokawego (x-75 dla głowy, x-55 dla czaszki), zależnie od frakcji
cechy opisowe nosa (głowa)
- zwykle średnio wydatny
- nasada niewysoka, szerokawa
- grzbiet średnio szeroki
- profil nosa nosa zwykle wklęsły, rzadziej prosty do mało wypukłego
- koniuszek dość tępo zakończony, nierzadko bulwiasty
- nozdrza wysokie, niegrube, słabo uwypuklone, przegroda pozioma lub lekko wzniesiona, otwory dość krótkie i wąskie
szczęka górna, żuchwa, zęby, usta:
górna szczęka:
- szczęka górna niewysoka
- dół nadkłowy umiarkowany
żuchwa:
- żuchwa niska, szeroka, ale nie kanciasta
- o dobrze rozwiniętym żwaczu
- podbródek niewielki, zwykle dobrze zaokrąglony
zęby:
- dość duże
- równe
- białe
- dość mocne
usta:
- wielkość: dość niewielkie
- wargi pełne, ciemno-purpurowe
- warga górna dość niska
- rynienka podnosowa raczej wąska, rzadko płytka, wyraźnie odgraniczona
- bruzda nosowo-wargowa wyraźna ale krótka i nieostra
oczodoły:
- wskaźnik oczodołowy [mf] (78-x) - oczodoły różne, częsciej wysokie
- kształt: okragławe
oczy:
- kolor oczu: zasadniczo jasne o intensywnej barwie, rzadko zielonawe, wyjątkowo piwne (3 - 16)
- oczy niewielkie
- niezbyt płytko osadzone
- szpara oczna średnio szeroka, pozioma, wrzecionowata
- ukształtowanie powieki górnej: fałda powiekowa słabo rozwinięta ale powieka "semicka" rzadka
włosy:
- kolor włosów: najczęściej bardzo ciemne (U-Y), wyjątkowo kasztanowate i jasnoszatynowe (R-T),
- grube, gęste i obfite
- kształt włosów: gładkie lub lekko faliste
- łysina późno występująca, typu ciemieniowego
skóra:
- kolor skóry: zwykle jasnośniada, waha się od jasnopłowej do śniadej, niekiedy o czerwonawym odcieniu. Ogólnie w przypadku Polski dość ciemna w porównanjiu do innych typów.
- bardzo często z wyraźnym rumieńcem
- z reguły nie pokryta piegami
- cienka
- na czole dość luźna
- późno marszcząca się w płytkie, szerokie fałdy
uwłosienie:
- zarost obfity, umiarkowanie twardy
- brwi zwykle obfite, szerokie , czasem zrośnięte, poziome, rzadziej łukowate
- rzęsy długie, dość gęste
- owłosienie ciała obfite
Uwagi:
1. Początkowo Michalski [1949] ustalił zakres nosa na x-69, w późniejszych pracach autorów kierunku morfologiczno-porównwaczego podniesiono zakres do x-75.
2. Pewnych analogii do tego typu wg Michalskiego [1949], można dopatrzeć się w typach ludności Bałkanów wyodrębnionych przez jugosłowiańskiego antropologa B. Škerlja - savide i pannonide.
Występowanie:
W Polsce stanowi 1,3% (wśród przebadanych 36 532 mężczyzn z całego kraju, dane dla Polski przedwojennej).
Typ pseudoalpejski (YH) należy do grupy typów południowo-wschodnich. Liczniej występuje na Bałkanach i w regionie alpejskim.
składy typologiczne (w nawiasach frakcje, tam gdzie były podane)
Europa północna
- Lapończycy (♂) - 5.1% i (♀) - 4.6% (wpływy armenoidalne niewiadomego pochodzenia notował u Lapończyków już Żejmo-Żejmis w latach 30-tych, może to świadczyć o ich bardziej na poołudnie umiejscowionej praojczyźnie)
Europa środkowa
- region alpejski (Bawaria, Badenia, Tyrol, Szwajcaria - serie kraniologiczne XV-XIX wiek) (♂+♀) - 13.8%
- Łużyczanie (♂) - 3.1% i (♀) - 3.8%
- Polska (♂) - 1.3%
- Ukraińcy z dawnej Galicji (♂) - 1.2%
Bałkany i Grecja
- Macedonia - 7.5%
- Rumunia (Karpaty południowe) dla (♂) - 7.4% i (♀) 5.0%
- Grecja, płd. Peloponez (♂) - 2.27% (Yh > yH)
- Serbia (♂) - 2%
- Grecja, Kreta (♂) - 1.89% (yh > | Yh, yH | )
Turcy
- Anatolia, środkowa Turcja (♂) - 7.27% (yH > |Yh, yh|
- Konya, środkowo-południowa Turcja (♂) - 7.14% (yH)
- Wschodnia Turcja (♂) - 5.13% (yh)
- Smyrna, zachodnia Turcja (♂) - 3.77% (yh, yH)
- Dardanele, płn-zachodnia Turcja (♂) - 2.7% (yh)
Zachodnia Azja
- Ormianie, iracki Kurdystan (♂+♀, n=8) - 12.5% (yH)
- Iran, Żydzi z Ishafan (♂) - 3.12% (yH, Yh)
Północna Afryka
- Egipt (♂) - 0.7%
BIBLIOGRAFIA:
- Kapica Z., Z badań łódzkiego ośrodka antropologicznego nad taksonomicznym zróżnicowaniem procesu migracji, Zeszyty Naukowe UŁ. Nauki Matematyczne-Przyrodnicze. Seria II, zeszyt 56, 1974, s. 51-80 (zobacz link do fragmentu)
- Kapica Z., Zagadnienia antropologiczne [w:] red. Głębowicz B., Monografia Brześcia Kujawskiego, 1970 (link do fragmentu)
- Łuczak B., Charakterystyka antropologiczna ludności rumuńskiej z okolic Karpat południowych, Zeszyty Naukowe UŁ. Nauki Matematyczne-Przyrodnicze. Seria II, zeszyt 56, 1974, s. 109-120
- Michalski I., Metoda morfologiczna w zastosowaniu do określenia taksonomicznego materiału ludzkiego (oraz dyskusja do artykułu), Przegląd Antropologiczny, t. XIX, Poznań 1953 link
- Michalski I., Remarks about the anthropological structure of Egypt, Publicatons of the joint arabic-polish anthropological expedition. Part II, s. 209-238, 1964
- Michalski I., STRUKTURA - ANTROPOLOGICZNA POLSKI W ŚWIETLE MATERIAŁÓW WOJSKOWEGO ZDJĘCIA ANTROPOLOGICZNEGO. The anthropological structure of Poland in light of the Polish War-Office's materials., 1949 link
- Michalski T. W., Studia nad strukturą antropologiczną krajów alpejskich, 1956
- Orczykowska Z., Próba skonstruowania klucza antropologicznego na podstawie klasyfikacji Michalskiego, Przegląd Antropologiczny, t. 22, z.1, 1959, s. 212-229
- Różbicka L., Charakterystyka antropologiczna Łemków, 1962
- Wierciński A.,Typologia rasowa [w:] Mały Słownik Antropologiczny, 1976, s. 471–481 link
składy z poniższych opracowań określiłiem metoda morfologiczno-porównawczą na bazie podanych tam materiałów indywidualnych:
- Field H., Contributions to the anthropology of Iran [w:] Publications of the Field Museum of Natural History. Anthropological Series, Vol. 29,No. 2 (DECEMBER 15, 1939), s. 511, 513-706
- Field H., The anthropology of Iraq. Part II. Number 2. Kurdistan, 1951
- Hauschild M.W., Wagenseil F., Anthropologische Untersuchungen an anatolischen Türken [w:] Zeitschrift für Morphologie und Anthropologie, Bd. 29, H. 2/3 (1931), s. 193-260
- Luschan F., Beiträge zur Anthropologie von Kreta [w:] Zeitschrift für Ethnologie, 45. Jahrg., H. 3 (1913), s. 307-393
- Schiff F., Beiträge zur Anthropologie des südlichen Peloponnes. (Die Mani.) [w:] Zeitschrift für Ethnologie, 46. Jahrg., H. 1 (1914), s. 14-40
Zobacz też - podstawowe różnice między indywidualnymi typami rasowymi, a rasami geograficznymi
Objaśnienia do powyższych danych:
- ♂ - mężczyźni
- ♀ - kobiety
- w nawiasach po średnich podane zakresy zmienności (min - max)
- Najważniejsze zakresy zmienności, służące do różnicowania z innymi typami, podane są w sekcji "Główne cechy". Podane w dalszym opisie średnie dla cech mają znaczenie informacyjne.
frakcja pośrednia (yh) - krótka głowa (83-x), szeroka twarz, (x-83), o wąskich, rzadziej średnich (x-75), wydatnych nosach (profil od wklęsłego do garbatego), bardzo ciemnych włosach (V-W) i skórze wyraźnie śniadej, zaś oczach wyraźnie jasnych. Od typu alpejskiego odróżnia jasna pigmentacja oczu.
Przykład 1. Michalski I., Fotografie 50 osobników omawianych na konferencji metodologicznej i typologicznej (album), Przegląd Antropologiczny, t. 21, z. 1-2, 1955
wskaźniki, wymiary i cechy opisowe danego osobnika
wzrost - 171.3; wskaźnik główny 83.0 (głowa krótka); wskaźnik twarzy całkowity - 83.7 (na granicy szerokiej / średniej); wskaźnik nosowy - 69.6 (na granicy wąskiego / średnio szerokiego);wskaźnik górnotwarzowy - 51.0 (dość niskie twarz górna); wskaźnik jarzmowo-ciemieniowy: 92.16 (jarzma wąskawe w stosunku do głowy); wskaźnik wysokości nosa: 43.75 (niskawy)
profil nosa: falisty słabo; oprawa oka: fałda powiekowa; stopień wystawania kosci policzkowych: umiarkowanie;
kolor oczu - 9 (ciemnoszare); kolor włosów - W (ciemnobrązowe); kształt włosów: proste gładkie; kolor skóry - ciemnopłowa
wymiary bezwzględne w mm: długość głowy [g-op] - 200, szerokość głowy [eu-eu] - 166; szerokość twarzy [zy-zy] - 153 mm; wysokość twarzy [n-gn] - 128; wysokość twarzy górnej [n-sto] - 78; wysokość nosa [n-ns] - 56; szerokość nosa [al-al] - 38;
Dodatkowo w skali Coona rozmiar głowy ekstremalnie duży - 366 (długość + szerokość), co podkreśla niewątpliwy wpływ kromanionoidalny.
Typ pseudoalpejski (yh) - frakcja pośrednia
Przykład 2. Kapica Z., Człowiek w regionie Brześcia Kujawskiego [w:] red. Głębowicz B., Monografia Brześcia Kujawskiego, 1970
Typ pseudoalpejski (YH)
Przykład 3. Michalski I., Fotografie 50 osobników omawianych na konferencji metodologicznej i typologicznej (album), Przegląd Antropologiczny, t. 21, z. 1-2, 1955
wskaźniki, wymiary i cechy opisowe danego osobnika
wzrost - 166.6;wskaźnik główny 91.1 (wybitnie krótka); wskaźnik twarzy całkowity - 80.0 (szeroka); wskaźnik nosowy - 68.0 (dość wąski);wskaźnik górnotwarzowy - 51.4 (dośc niskie twarz górna); wskaźnik jarzmowo-ciemieniowy: 85.88 (jarzma bardzo wąskie w stosunku do głowy); wskaźnik wysokości nosa: 44.64 (niskawy)
stopień wystawania kosci policzkowych: dość słabo; profil nosa: wypukły słabo; oprawa oka: fałda powiekowa ślad;
kolor oczu - 14 (niebieskie); kolor włosów - W (ciemnobrązowe); kształt włosów: proste gładkie; kolor skóry - płowa;
wymiary bezwzględne w mm: długość głowy [g-op] - 179, szerokość głowy [eu-eu] - 163; szerokość twarzy [zy-zy] - 140 mm; wysokość twarzy [n-gn] - 112; wysokość twarzy górnej [n-sto] - 72; wysokość nosa [n-ns] - 50; szerokość nosa [al-al] - 34;
budowa: l (a);
Typ pseudoalpejski (YH) - frakcja pośrednia
Przykład 4. Michalski I., Remarks about the anthropological structure of Egypt, Publicatons of the joint arabic-polish anthropological expedition. Part II, pp. 209-238, 1964
wskaźniki, wymiary i cechy opisowe danego osobnika
wzrost - 164; wskaźnik główny 83.9 (głowa krótka); wskaźnik twarzy całkowity - 83.1 (dość szeroka); wskaźnik nosowy - 71.7 (średnio szeroki);wskaźnik wysokościowo-długościowy - 62.4 (głowa dość niska); wskaźnik wysokościowo-szerokościowy - 74.4 (spłaszczona); wskaźnik jarzmowo-ciemieniowy - 87.2 (jarzma wąskie w stosunku do głowy);; wskaźnik górnotwarzowy - 52.9 (niskawe twarz górna); wskaźnik wysokości nosa - 46.9 (wysokawy); wskaźnik jarzmowo-żuchwowy - 86.7 (bardzo szeroka żuchwa w stosunku do twarzy); wskaźnik wysokości górnej wargi - 35.8;
kolor skóry - jasnośniada; kolor warg - różowe; kolor oczu - 16 (niebieskie); kolor włosów - U (ciemnoszatynowe)
Typ pseudoalpejski (YH) - frakcja pośrednia, Egipt
Przykład 5. Becker M., Struktura antropologiczna powiatu płockiego, Notatki Płockie t. 15, nr 3(57), 1970
Typ pseudoalpejski (YH)
Przykład 6. Kapica Z., Z badań łódzkiego ośrodka antropologicznego nad taksonomicznym zróżnicowaniem procesu migracji, Zeszyty Naukowe UŁ. Nauki Matematyczne-Przyrodnicze. Seria II, zeszyt 56, 1974, s. 51-80
typ pseudoalpejski (YH)
Przykład 7. Mała Encyklopedia Powszechna PWN, 1959
Typ pseudoalpejski (YH) - przykład z tablicy nr 26 "Człowiek - typy antropologiczne"