Typ sublaponoidalny (EL)

W typologii indywidualnej kierunku morfologiczno-porównawczego typ mieszany między między rasą śródziemnomorską (E) i rasą laponoidalną (L) w wariancie europejskim. Typ sublaponoidalny oznacza się symbolem EL. In English: Sub-Lapponoid type.

Uwaga: nie nalezy mylić tego typu z tak samo nazywającym się typem rasowym z antropologii sowieckiej. Ograniczonym terytorialnie do okolic Uralu i Powołża.

Ogólna charakterystyka:

Główne cechy:

  • wzrost niski, rzadziej średni (x-169) - zakresy wzrostu dostosowane do realiów sprzed kilkudziesięciu lat
  • budowa z reguły eurysomatyczna, smukła rzadko
  • głowa mezocefaliczna (wskaźnik główny: 78-82) czaszka średnia lub duża, mezomorficzna, o pentago- lub sfenoidalnym konturze
  • wysokość głowy niska i słabo wysklepiona
  • twarz z reguły szeroka, ale może być średnia (wsk. twarzowy x-87), wymiar jarzmowy duży, twarz orto- lub mezognatyczna, rysy twarzy miękkie, rzadziej grube, policzki dość pełne
  • nos przeważnie średnio szeroki, rzadko w niższych wartościach wąskiego (wsk. nosowy 66-x), mało wydatny, profil wklęsły lub  falisty, rzadziej prosty, nasada niska i szeroka grzbiet szeroki, koniuszek tępy i często zadarty
  • szczęka górna niska i szeroka; żuchwa niezbyt niska i szeroka, czasem kanciasta; podbródek szerokawy zaokrąglony
  • oczodoły niskie (wsk. oczodołowy: x-82), prostokątne
  • kolor oczu: przeważnie piwne (3-7), rzadziej zielonawe ale w skojarzeniu z mocno ciemnymi włosami 
  • oprawa oka: częsta fałda powiekowa, z reguły silna, niekiedy ślad fałdy mongolskiej
  • kolor włosów: ciemne, rzadziej szatynowe  (R-W)
  • kształt włosów:  proste sztywne lub gładkie, rzadko lekko faliste
  • kolor skóry: płowa lub śniada, silnie się opalająca

Frakcje (podtypy)

Występują trzy frakcje, dwie wahające się między typami macierzystymi i jedna pośrednia. W obrębie wszystkich frakcji występują niedopigmentowania trzech rodzajów, oprócz jednolicie ciemnej pigmentacji: osobniki ciemnowłose (T-W) o zielonawych (7) oczach, osobniki piwnookie (3-6)  o włosach kasztanowatych (R-S) i trzeci - białoskóre. Michalski poddawał pod rozważenie czy wszystkie niedopigmentowania nie lepiej byłoby przesunąć, zależnie od frakcji, do typów YH, AQ i YL. Średnie dla frakcji na podstawie serii ze Struktury Antropologicznej Polski

  • frakcja laponoidalna (eL) - formy co najmniej średnionose (70-x) i szerokotwarzowe (x-83), skóra śniadawa, włosy szatynowe do ciemnych (S-W), oczy ciemne (3-7), jeśli 7 to tylko z włosami T-W, ślad fałdy mong. 8%, najmniej wydatny nos
  • frakcja pośrednia (el) - formy co najmniej średnionose (70-x) i średniotwarzowe (84-87),  skóra płowa; włosy  włosy kasztanowate do ciemnych (R-W), oczy ciemne (3-7), jeśli 7 to tylko z włosami T-W, ślad fałdy mong. 12,5%,
  • frakcja śródziemnomorska (El) - formy względnie wąskonose (66-69), twarz szeroka do średniej (x-87),  skóra płowa; włosy kasztanowate do ciemnych  (R-W), oczy ciemne (3-7), jeśli 7 to tylko z włosami T-W, ślad fałdy mong. 5,9%,

Różnice z innymi typami:

  • różnice z typami bałtyckim (YL),  pseudoalpejskim (YH) i atlantyckim (YE) omówione przy ich opisach
  • frakcja śródziemnomorska (El) różni się od tej części frakcji śródziemnomorskiej typu północno-zachodniego (AE) która ma średnią twarz i dość wąski nos, niższym wzrostem. Oprócz tego są różnice fizjonomiczne (cechy laponoidalne jak np. silna fałda powiekowa / ślad mongolskiej, wystające kości policzkowe, mocno wklęsły nos, żółtawa skóra).
  • z typem litoralnym (EH) podobieństwo wykluczają przede wszystkim niezachodzące na siebie zakresy wskaźnika nosowego, u typu (EH) jest zawsze węższy. Dodatkowo można dodać niższe oczodoły i cechy laponoidalne jak silna fałda powiekowa / ślad fałdy mongolskiej, wystające kości policzkowe, mocno wklęsły nos w porównaniu z typem (EH)
  • różnica z typem (BH) przy jego opisie

Niżej sprawdź dokładną charakterystykę. Część wymienionych cech, szczególnie opisowych, ma jedynie znaczenie pomocnicze i nie może służyć jako podstawowe kryterium wyznaczania przynależności do tego typu.

wzrost i budowa ciała:

wzrost: zakresy wzrostu dostosowane do realiów sprzed kilkudziesięciu lat

  • wzrost dość niski, rzadziej średni (x - 169)

budowa:

  • budowa silna i krępa, często przysadzista, rzadko zaś drobna i smukława, niemal śródziemnomorska
  • kościec mocny, często masywny, mięśnie dobrze rozwinięte, podściółka tłuszczowa obfita
  • głowa relatywnie duża w porównaniu z resztą ciała
  • szyja krótka, gruba  o słabo zaznaczonej grdyce
  • tułów długi, o szerokich, poziomych ale jakby zaokrąglonych barkach i szerokich biodrach, klatka piersiowa krótka, szeroka i  głęboka, obwód pasa duży
  • pośladki wypukłe
  • pierś kobieca średnio obfita, półkulista
  • kończyny krótkie, dobrze umięśnione; nogi nawet u kobiet nie zawsze kształtne z powodu zbyt wielkiej masywności
  • dłonie niewileki, krótkie, szerokie i mięsiste, o krótkich, grubych palcach
  • stopy krótkie, niezbyt szerokie, dobrze wysklepione, o wysokim podbiciu

głowa / czaszka:

cechy opisowe głowy:

  • czoło szerokie, często wysokie, prawie prostokątne, słabo pochylone, czasem prostopadłe
  • nieznaczne łuki brwiowe; dość płaska gładzizna i ledwie zaznaczone guzy czołowe
  • skronie płaskie
  • ciemię dość płaskie, niekiedy ku tyłowi lekko wzniesione
  • potylica średnio szeroka, słabo wypukła

cechy opisowe czaszki:

  • czaszka średnia do dość dużej; mezomorficzna; masywna, średnio urzeźbiona
  • czaszka w normie wierzchołkowej sfenoidalna lub pentagoidalna
  • czaszka w normie potylicznej średnio 12 (9-16) co daje kształt jajowato-romboidalny wydłużony w skali Michalskiego
  • ciemię  dla czaszek przeciętnie 3 (2-5) skali  Michalskiego, czyli wzniesione
  • potylica dla czaszki 8 (2-16) w skali Michalskiego, czyli batrokefalicznie wypukła; opisthokranion wysoko położony
  • pochylenie czoła dla czaszki średnio w skali Michalskiego 6 (5-6) co daje czoło słabo pochylone
  • nieznaczne łuki nadoczodołowe
  • miernie wypukła gładziźna, przeciętnie 7 (7-8) w skali Michalskiego

twarz:

fizjonomia:

  • kształt twarzy: okrągława lub pięciokątna, rzadziej odwrotnie trapezowata
  • o rysach miękkich, nierzadko grubych
  • łuki jarzmowe zwykle zaznaczone, szeroko rozstawione, o zygionie ku przodowi dość daleko wysuniętym
  • kości policzkowe zwykle wystające, policzki dość pełne
  • panniculus malaris (obfita podściółka tłuszczowa na policzkach) rzadki
  • profil pionowy twarzy: orto- lub meozgnatyczny; dla czaszki w skali Michalskiego 11 (10-11) - mezognatyzm

nos:

  • wskaźnik nosowy: przeważnie średnio szeroki do szerokiego, rzadziej dość wąski (66-x) dla głowy; dla czaszki 46-x

cechy opisowe nosa (głowa)

  • niezbyt mały
  • wydaność nosa: niezbyt słabo wydatny,
  • nasada nosa (dla głowy): niska, szeroka
  • grzbiet średnio szeroki
  • profil nosa zwykle falisty lub wklęsły, rzadziej prosty
  • koniuszek tępo zakończony
  • nozdrza niskie, grube, wypukłe, przegroda pozioma lub wzniesiona, otwory okrągławe

cechy opisowe nosa (czaszka)

szczęka górna i żuchwa:

górna szczęka:

  • szczęka górna niska i szeroka (ogólnie dla głowy)
  • łuk zębowy, średnio 8 (5-10)
  • dół nadkłowy raczej głęboki
  • płytkie wcięcie szczękowe, średnio 7 (6-7) w skali Michalskiego

żuchwa:

  • żuchwa niezbyt niska, szeroka, czasem kanciasta
  • o dobrze rozwiniętym żwaczu
  • podbródek szerokawy, zaokrąglony

zęby:

  • duże
  • równe
  • białe
  • mocne

usta:

oczodoły:

oczy:

  • kolor oczu: piwne różnych odcieni, u osobników wyraźnie ciemnowłosych spotykane oczy zielonawe (7)
  • oczy małe
  • czasem dość głęboko osadzone
  • szpara oczna zwykle wąska, często ukośna, wrzecionowata, niekiedy esowata
  • ukształtowanie powieki górnej: fałda powiekowa pospolita, często silnie wykształcona; rzadko ślad fałdy mongolskiej - średnio 8,6%

włosy:

  • kolor włosów: ciemnobrunatne lub szatynowe, czasem czarne (R-W), u osobników piwnookich niekiedy kasztanowate (R-S)
  • grube, gęste i obfite
  • kształt włosów: proste sztywne lub gładkie, niekiedy lekko faliste
  • łysina niezbyt późna, typu ciemieniowego

skóra:

  • kolor skóry: płowa lub śniada różnych odcieni, nieraz z odcieniem żółtawym
  • na słońcu bardzo silnie ciemniejąca
  • bez rumieńca
  • bez piegów
  • gruba
  • na czole napięta
  • bardzo późno marszcząca się w grube fałdy

uwłosienie:

  • zarost nierównomierny lub skąpy, sztywny
  • brwi dość rzadkie, choć nieraz szerokie, poziome lub wzniesione
  • rzęsy krótkie i rzadkie
  • owłosienie ciała dość skąpe

uszy:

  • niewielkie
  • dość cienkie
  • nieodstające

Uwagi:icon

1. Nie należy mylić tego typu, z nazywającym się tak samo typem wyodrębnionym przez antropologów radzieckich wśród ludów fińskich północno-wschodniej Europy.

2. Michalski [1949] pisał że u osobników wyraźnie ciemnowłosych oprócz oczu zielonawopiwnych, występują niekiedy nawet 8 (zielonawo-niebieskie). Nie wydaje się to sensowne, biorąc pod uwagę zakresy kolorów oczu obu ras rodzicielskich. Miałoby to być tzw. niedopigmentowanie. Uważam że znacznie prościej uznać że byliby to po prostu ciemnowłosi reprezentanci typu YL we frakcji pośredniej i tyle.

Występowanie:

W Polsce stanowi 2,9% (wśród przebadanych 36532 mężczyzn z całego kraju, dane dla Polski przedwojennej). Spotykany najczęściej w centrum kraju.

Typ sublaponoidalny (EL) należy do grupy typów południowo-zachodnich. Michalski uważał że jest to typ liczny np. w środkowych Włoszech w strefie kontaktu rasy laponoidalnej (typ alpejski) i rasy śródziemnomorskiej. Zachodni antropolodzy określali taki typ mieszany jako Alpin-Med.

składy typologiczne (w nawiasach frakcje, tam gdzie były podane)

Europa północna - pochodzą od mieszanek rasy laponoidalnej (L) czy typu subnordycznego (AL) z licznym w Norwegii północno-zachodnim (AE).

  • Lapończycy (♂) - 11.5% i (♀) - 18.5%;

Europa północno-zachodnia

  • Walia (♂) - 1.7%;

Europa środkowa

  • Ukraińcy z dawnej Galicji (♂) - 5.5%
  • region alpejski (Bawaria, Badenia, Tyrol, Szwajcaria - serie kraniologiczne XV-XIX wiek) (♂+♀) - 3.7%
  • Niemcy (obywatele Polski przedwojennej) dla (♂) - 1%

Bałkany i Grecja

  • Serbia (♂) 2.6%;
  • Grecja, płd. Peloponez (♂) - 2.27%
  • Grecja, Kreta (♂) - 1.89%
  • Rumunia, Karpaty południowe (♂) 1.6%
  • Rumunia, Karpaty południowe (♀) 1%

Europa  (grupy etniczne pochodzenia zachodnio i południowo-azjatyckiego)

  • Cyganie serbscy (♂) - 11.1%

Turcy

  • Bursa, płn-zachodnia Turcja (♂) - 5.88% (eL > el)
  • Smyrna, zachodnia Turcja (♂) - 3.77
  • Wschodnia Turcja (♂) -  2.56%
  • Kastamuni, północna Turcja  (♂) - 1.96%

Środkowa Azja

  • Tadżykistan (♂) 1.4%

Południowa Azja

  • Sikhowie (płn-zachodnie Indie) dla (♂) - 2.63%

Północna Afryka - lokalne formy tego typu mogą pochodzić ze krzyżowania się typów BL i KL z pochodnymi śródziemnomorskiego.

  • Libia (Cyrenajka) dla (♂) 4.7%
  • Egipt (♂) - 4.4%

BIBLIOGRAFIA:

  1. Kapica Z., Różnicowanie się składów antropologicznych ludności Kujaw w czasie od neolitu do współczesności na podstawie materiałów z terenu powiatu włocławskiego [w:] Przegląd Antropologiczny, t. 34, z. 2, 1968, s. 325-339 (link do fragmentu)
  2. Kapica Z., Szkice z antropologii historycznej Polski i ziem ościennych: Serie neolityczne, Tom 1, 1958
  3. Kapica Z., Z badań łódzkiego ośrodka antropologicznego nad taksonomicznym zróżnicowaniem procesu migracji [w:] Zeszyty Naukowe UŁ. Nauki Matematyczne-Przyrodnicze. Seria II, zeszyt 56, 1974, s. 51-80 (link do fragmentu)
  4. Kapica Z., Zagadnienia antropologiczne [w:] red. Głębowicz B., Monografia Brześcia Kujawskiego, 1970 (link do fragmentu)
  5. Łuczak B., Charakterystyka antropologiczna ludności rumuńskiej z okolic Karpat południowych [w:] Zeszyty Naukowe UŁ. Nauki Matematyczne-Przyrodnicze. Seria II, zeszyt 56, 1974, s. 109-120
  6. Michalski I., Charakterystyka antropologiczna Sikhów [w:] Przegląd Antropologiczny, t. XIII, z. 1, 1939, s. 50-70
  7. Michalski I., Die Jugoslaven der Dalmatnischen küsten. Beitrag zur kraniologie der Südslaven, 1936
  8. Michalski I., Metoda morfologiczna w zastosowaniu do określenia taksonomicznego materiału ludzkiego (oraz dyskusja do artykułu) [w:] Przegląd Antropologiczny, t. XIX, Poznań 1953 link
  9. Michalski I., Remarks about the anthropological structure of Egypt [w:] Publicatons of the joint arabic-polish anthropological expedition. Part II, s. 209-238, 1964
  10. Michalski I., STRUKTURA - ANTROPOLOGICZNA POLSKI W ŚWIETLE MATERIAŁÓW WOJSKOWEGO ZDJĘCIA ANTROPOLOGICZNEGO. The anthropological structure of Poland in light of the Polish War-Office's materials., 1949 link
  11. Michalski T. W., Studia nad strukturą antropologiczną krajów alpejskich, 1956
  12. Orczykowska Z., Analiza antropologiczna Tadżyków z Pamiru [w:] Materiały i Prace Antropologiczne, nr. 46, 1959
  13. Orczykowska Z., Próba skonstruowania klucza antropologicznego na podstawie klasyfikacji Michalskiego [w:] Przegląd Antropologiczny, t. 22, z.1, 1959, s. 212-229
  14. Różbicka L., Charakterystyka antropologiczna Łemków, 1962
  15. Stolarczyk H., Próba ujęcia struktury antropologicznej Cyrenajki [w:] Zeszyty Naukowe UŁ. Nauki Matematyczne-Przyrodnicze. Seria II, zeszyt 40, 1970, s. 123-148
  16. Wiercińska A., The main anthropological types in Poland as viewed cranioscopically [w:] Przegląd Antropologiczny, t. 35, 1969, s. 359-362
  17. Wierciński A.,Typologia rasowa [w:] Mały Słownik Antropologiczny, 1976, s. 471–481 link

składy z poniższych opracowań określiłiem metoda morfologiczno-porównawczą na bazie podanych tam materiałów indywidualnych:

  1. Hauschild M.W., Wagenseil F., Anthropologische Untersuchungen an anatolischen Türken [w:] Zeitschrift für Morphologie und Anthropologie, Bd. 29, H. 2/3 (1931), s. 193-260
  2. Luschan F., Beiträge zur Anthropologie von Kreta [w:] Zeitschrift für Ethnologie, 45. Jahrg., H. 3 (1913), s. 307-393
  3. Schiff F., Beiträge zur Anthropologie des südlichen Peloponnes. (Die Mani.) [w:] Zeitschrift für Ethnologie, 46. Jahrg., H. 1 (1914), s. 14-40

Odpowiedniki w innych typologiach:

 Zobacz też - podstawowe różnice między indywidualnymi typami rasowymi, a rasami geograficznymi

Objaśnienia do powyższych danych:

  1. ♂ - mężczyźni
  2. ♀ - kobiety
  3. w nawiasach po średnich podane zakresy zmienności (min - max)
  4. Najważniejsze zakresy zmienności, służące do różnicowania z innymi typami, podane są w sekcji "Główne cechy". Podane w dalszym opisie średnie dla cech mają znaczenie informacyjne.

 


Przykład 1. Kapica Z., Z badań łódzkiego ośrodka antropologicznego nad taksonomicznym zróżnicowaniem procesu migracji [w:]  Zeszyty Naukowe UŁ. Nauki Matematyczne-Przyrodnicze. Seria II, zeszyt 56, 1974, s. 51-80

typ sublaponoidalny (EL) - Polska

typ sublaponoidalny (L)

 

Przykład 2. Mała Encyklopedia Powszechna PWN, 1959

Typ sublaponoidalny (EL) - przykład z tablicy nr 26 "Człowiek - typy antropologiczne"

Typ sublaponoidalny (EL)

 

Przykład 3. Kapica Z., Różnicowanie się składów antropologicznych ludności Kujaw w czasie od neolitu do współczesności na podstawie materiałów z terenu powiatu włocławskiego [w:] Przegląd Antropologiczny, t. 34, z. 2, 1968, s. 325-339

typ sublaponoidalny (EL) - Polska

Typ sublaponoidalny (EL)

 

Przykład 4. Kapica Z., Człowiek w regionie Brześcia Kujawskiego [w:] red. Głębowicz B., Monografia Brześcia Kujawskiego, 1970

Typ sublaponoidalny (EL)

el-37843784378

 

 

frakcja laponoidalna - twarz szeroka, nos średnio szeroki, włosy ciemne, oczy ciemne

Przykład 6. Michalski I., Fotografie 50 osobników omawianych na konferencji metodologicznej i typologicznej (album) [w:] Przegląd Antropologiczny, t. 21, z. 1-2, 1955

wskaźniki, wymiary i cechy opisowe danego osobnika

wzrost - 164.7; wskaźnik główny: 78.9 (głowa wydłużona); wskaźnik twarzy całkowity - 83.9 (dość szeroka); wskaźnik nosowy - 81.2 (dość szeroki); 

wskaźnik górnotwarzowy - 52.4 (niskawe twarz górna); wskaźnik jarzmowo-ciemieniowy: 93.46 (jarzma szerokawe w stosunku do głowy); wskaźnik wysokości nosa: 40 (niski)

profil nosa: falisty słabo; stopień wystawania kosci policzkowych: bardzo słabo;

oprawa oka: fałda powiekowa dość słaba; kolor oczu - 7 bardzo ciemne (piwnozielonawe); kolor włosów - V;  kształt włosów: faliste słabo;   kolor skóry - matowobiała

wymiary bezwzględne w mmdługość głowy [g-op] - 194, szerokość głowy [eu-eu] - 153; szerokość twarzy [zy-zy] - 143  mm; wysokość twarzy [n-gn] - 120; wysokość twarzy górnej [n-sto] - 75; wysokość nosa [n-ns] - 48; szerokość nosa [al-al] - 39;

Typ sublaponoidalny (EL), frakcja laponoidalna - Polska

typ sublaponoidalny (EL)

 

Przykład 7. Michalski I., Fotografie 50 osobników omawianych na konferencji metodologicznej i typologicznej (album) [w:] Przegląd Antropologiczny, t. 21, z. 1-2, 1955

wskaźniki, wymiary i cechy opisowe danego osobnika

wzrost - 159.9; wskaźnik główny: 79.0 (głowa wydłużona); wskaźnik twarzy całkowity - 82.4 (dość szeroka);  wskaźnik nosowy - 74.5 (szerokawy); 

wskaźnik górnotwarzowy - 53.4 (dość niskie twarz górna); wskaźnik jarzmowo-ciemieniowy: 89.11 (jarzma dość wąskie w stosunku do głowy); wskaźnik wysokości nosa: 43.51 (niskawy)

profil nosa: prosty; stopień wystawania kosci policzkowych: dość silnie;

oprawa oka: fałda powiekowa ślad; kolor oczu - 4 (piwne); kolor włosów - V (cienobrązowe);  kształt włosów: proste;   kolor skóry - żółtawopłowa

wymiary bezwzględne w mmdługość głowy [g-op] - 186, szerokość głowy [eu-eu] - 147; szerokość twarzy [zy-zy] - 131  mm; wysokość twarzy [n-gn] - 108; wysokość twarzy górnej [n-sto] - 70; wysokość nosa [n-ns] - 47; szerokość nosa [al-al] - 35;

budowa: al;

Typ sublaponoidalny (EL), frakcja laponoidalna - Polska

  typ sublaponoidalny (EL)

 

 Przykład 8. Michalski I., Fotografie 50 osobników omawianych na konferencji metodologicznej i typologicznej (album) [w:] Przegląd Antropologiczny, t. 21, z. 1-2, 1955

wskaźniki, wymiary i cechy opisowe danego osobnika

wzrost - 166.0; wskaźnik główny: 78.3 (głowa wydłużona); wskaźnik twarzy całkowity - 83.0 (dość szeroka); wskaźnik nosowy - 78.7 (dość szeroki);

wskaźnik górnotwarzowy - 53.2 (niskawe twarz górna); wskaźnik jarzmowo-ciemieniowy: 90.96 (jarzma dość wąskie w stosunku do głowy); wskaźnik wysokości nosa: 40.17 (niski)

profil nosa: prosty; stopień wystawania kosci policzkowych: bardzo słabo;

oprawa oka: fałda powiekowa dość słaba; kolor oczu - 7 (zielonawopiwne); kolor włosów - V (ciemnobrązowe);  kształt włosów: słabo falujace;   kolor skóry - płowa

wymiary bezwzględne w mmdługość głowy [g-op] - 198, szerokość głowy [eu-eu] - 155; szerokość twarzy [zy-zy] - 141  mm; wysokość twarzy [n-gn] - 117; wysokość twarzy górnej [n-sto] - 75; wysokość nosa [n-ns] - 47; szerokość nosa [al-al] - 37;

Dodatkowo w skali Coona rozmiar głowy bardzo duży - 353 (długość + szerokość)

budowa: la;

Typ sublaponoidalny (EL), frakcja laponoidalna - Polska

typ sublaponoidalny (EL)

 

 

frakcja pośrednia - twarz średnio szeroka, nos średnio szeroki, włosy ciemne i kasztanowate, oczy ciemne

  Przykład 9. Michalski I., Remarks about the anthropological structure of Egypt [w:] Publicatons of the joint arabic-polish anthropological expedition. Part II, pp. 209-238, 1964

wskaźniki, wymiary i cechy opisowe danego osobnika

wzrost - 164; wskaźnik główny 78.9 (głowa wydłużona); wskaźnik twarzy całkowity - 84.8 (szerokawa); wskaźnik nosowy - 70.2 (średnio szeroki);

wskaźnik wysokościowo-długościowy - 62.6 (głowa dość niska); wskaźnik wysokościowo-szerokościowy - 79.3 (głowa niezbyt spłaszczona); wskaźnik jarzmowo-ciemieniowy - 92.0 (jarzma wąskawe w stosunku do głowy); wskaźnik górnotwarzowy - 55.8 (wysokawe twarz górna); wskaźnik jarzmowo-żuchwowy - 83.8 (żuchwa szeroka w stosunku do twarzy); wskaźnik wysokości górnej wargi - 35.1; wskaźnik wysokosci nosa - 48.7 (dośc wysoki); 

kolor skóry - śniada; kolor warg - różowe; kolor oczu - 7 (zielonawopiwne); kolor włosów - X (czarnobrązowe)

typ sublaponoidalny (EL), frakcja pośrednia - Egipt

Typ sublaponoidalny (EL)

 

frakcja śródziemnomorska - twarz szeroka lub średnio szeroka, nos dość wąski, włosy ciemne i kasztanowate, oczy ciemne

  Przykład 10. Schlaginhaufen O., Anthropologia Helvetica, 1947

wskaźniki, wymiary i cechy opisowe danego osobnika

wzrost - 163.6 cm; wskaźnik główny 81.6;  wskaźnik twarzy całkowity - 84.1; wskaźnik nosowy - 68.5;

oczy brązowe, włosy brązowe

Typ sublaponoidalny (EL), frakcja śródziemnomorska - Szwajcaria

typ sublaponoidalny (EL)

 

 

Materiał kostny

 

Przykład 1. Wokroj F., Fotografie 50 czaszek z Ostrowa Lednickiego omawianych na konferencji metodologicznej i typologicznej (album) [w:] Przegląd Antropologiczny, t. 21, z. 3, 1955

wskaźniki, wymiary i cechy opisowe danego osobnika

wskaźnik główny: 81.8 (czaszka pośrednia); wskaźnik twarzy całkowity - 85.5 (twarz szeroka / na granicy średniej); wskaźnik górnotwarzowy - 51.9 (średnie twarz górna); wskaźnik nosowy - 49 (nos średnio szeroki 'średnio szeroki'); wskaźnik oczodołowy [mf] 71.8 (oczodoły bardoz niskie); wskaźnik wysokościowo-długościowy: 64.3 (czaszka bardzo niska); wskaźnik ciemieniowo-potyliczny: 75.7

Określony typologicznie w pracy: Michalski I., Metoda morfologiczna w zastosowaniu do określenia taksonomicznego materiału ludzkiego [w:] Przegląd Antropologiczny, t. XIX, Poznań 1953

Typ sublaponoidalny (EL)

typ sublaponoidalny (EL)

 

Przykład 2. Wokroj F., Fotografie 50 czaszek z Ostrowa Lednickiego omawianych na konferencji metodologicznej i typologicznej (album) [w:] Przegląd Antropologiczny, t. 21, z. 3, 1955

wskaźniki, wymiary i cechy opisowe danego osobnika

wskaźnik główny: 80.5 (czaszka pośrednia); wskaźnik twarzy całkowity - 86.2 (twarz średnio szeroka); wskaźnik górnotwarzowy - 46.9 (niskie twarz górna); wskaźnik nosowy - 55.4 (nos szeroki); wskaźnik oczodołowy [mf] 71 (oczodoły bardoz niskie); wskaźnik wysokościowo-długościowy: 73.6 (czaszka średnio wysoka); wskaźnik ciemieniowo-potyliczny: 76.4

Określony typologicznie w pracy: Michalski I., Metoda morfologiczna w zastosowaniu do określenia taksonomicznego materiału ludzkiego [w:] Przegląd Antropologiczny, t. XIX, Poznań 1953

Typ sublaponoidalny (EL)

Typ sublaponoidalny (EL)