Frakcje typów

Wyróżniano je tylko w kierunku morfologiczno-porównawczym.

Nie trudno zauważyć że w obrębie typów mieszanych tylko część osobników wykazuje właściwości mniej więcej pośrednie między cechami ras macierzystych, reszta natomiast zbliża się bądź to do jednego, bądź do drugiego elementu rodzicielskiego, tworząc grupy rasokształtne.

Dla przykładu typ subnordyczny (AL) posiada frakcje: nordoidalną (Al) i laponoidalną (aL) oraz pośrednią (al). Tak właśnie różnymi wielkościami liter się je oznacza.

Jedynie frakcja pośrednia jest wymieszana w proporcjach mniej więcej równych. Dwie frakcje skrajne zbliżają się mniej lub bardziej do typów rodzicielskich. Np frakcja nordoidalna typu subnordycznego może nieraz różnić się od nordyków jedynie brachycefalicznym wskaźnikiem głównym, zaś laponoidalna od laponoidów jedynie jaśniejszą pigmentacją.

Wyodrębniam takie grupy przy większości typów odmiany białej. Przy typach mieszanych innych odmian, często brak jest materiałów w bibliografii, co nie znaczy że takie frakcje nie wśród nich nie występują, w niektórych przypadkach sam próbuję to zrobić jeśli dany materiał pozwala.

Frakcje ułatwiają odróżnienie jednych typów mieszanych od drugich, w przypadkach gdy część ich zakresów (dla całego typu) się pokrywa.  W innych przypadkach pozwalają na zróżnicowanie między typami rodzicielskimi, jeśli np. typ kuszycki (BK) ma twarz szeroką to nigdy z co najmniej średnim nosem (jak u typu berberyjskiego), a twarz wąska nigdy nie występuje z nosem wąskim. (jak u typu orientalnego). Ale jego zakres zmienności obejmuje twarze od szerokiej do wąskiej, podobnie jak i nosy.

Frakcje można wykorzystać też przy obliczaniu składu rasowego [1], jeśli mamy je oczywiście określone w badanym  materiale. Zamiast dzielić każdy typ mieszany na pół, można potraktować frakcje skrajne jako zawierające w przybliżeniu po 3/4 jednego i 1/4 drugiego typu elementarnego (rasy). Jedynie frakcja pośrednia dzieliłaby się w stosunku 50% / 50%.

W obrębie rasy frakcjom odpowiadają zespoły osobników odchylonych w pewnym konkretnym kierunku od przeważającego zakresu zmienności danej cechy lub zespołu cech (kanonu danej rasy). Jest to frakcja bądź frakcje peryferyjne, zawsze mniej liczne od frakcji centralnej typu elementarnego. Opisane są przy większości ras.


 BIBLIOGRAFIA:

  1. korespondencja z doc. antropologii Racho Stoevem z Bułgarskiej Akademii Nauk
  2. Michalski I., Struktura Antropologiczna Polski, 1949