Łuki nadoczodołowe (arcus superciliaris)
- Szczegóły
- Kategoria: Kranioskopia
Łuki nadoczodołowe (brwiowe) to łukowate wypukłości biegnąca nad oczodołami i poniżej guzów czołowych, od których są oddzielone nieznacznym, przebiegającym poziomo wgłębieniem.
Łuki mogą nie występować wcale, albo być średnio do bardzo silnie wystających. U mężczyzn są zazwyczaj dużo bardziej rozwinięte niż u kobiet. Krawędź nadoczodołowa kości czołowej kobiet jest zazwyczaj zupełnie gładka, prosta i cienka.
Zobacz wystawanie okolicy nadoczodołowej dla głowy
Przykład 1. Eickstedt E., Die Forshung am Menschen. Teil 2. Physiologische und morphologische Antropologie, 1944
Łuki nadoczodołowe (po prawej czaszka australijska)
Przykład 2. Malinowski A., Bożiłow W., Podstawy antropometrii. Metody, techniki, normy, 1997
Budowa okolicy nadoczodołowej.
a - brzeg nadoczodołowy
b - łuk brwiowy
c - granica między łukiem brwiowym a trójkątem nadoczodołowym
d - trójkąt nadoczodołowy
b + d - wał nadoczodołowy
g - gładyszka
1, 2 - człowiek współczesny
3. neandertalczyk
Przykład 3. Malinowski A., Bożiłow W., Podstawy antropometrii. Metody, techniki, normy, 1997
Przykład 4. Malinowski A., Bożiłow W., Podstawy antropometrii. Metody, techniki, normy, 1997
Skala kranioskopijna wg Michalskiego - stopnie jej są używane w opisie niektórych typów z jego typologii
Stopień ukształtowania łuków nadoczodołowych. Numery 1- 5 czyli wały nadoczodołowe występowały u form kopalnych jak neandertalczyk.
Na podstawie:
- Godycki M., Zarys antropometrii, 1956
- Malinowski A., Bożiłow W., Podstawy antropometrii. Metody, techniki, normy, 1997
- Modrzewska K., Dierżykraj - Rogalski T., Zarys antropologii dla medyków, 1955
