Wzrost
- Szczegóły
- Kategoria: Somatometria
Michalski [1949] pisał że wzrost, mimo że jest podatny na czynniki środowiska, to działanie to ma przebieg jednokierunkowy, to znaczy uniemożliwiający wszystkim typom w danej populacji osiągnięcie swego maksimum wzrostu (np. różne typy w populacji lapońskiej). Jako że oddziałuje to na wszystkie typy z tą samą intensywnością, to w takiej populacji szeregują się one wg wzrostu w tej samej kolejności, jak w takiej gdzie takie działanie środowiska jst nieobecne. Tym samym nie powinno się zdarzyć że składnik zasadniczo niskorosły, będzie wyższy od wysokorosłego.
W używanej na tej stronie literaturze używane są podziały wzrostu dostosowane do realiów sprzed kilkudziesięciu lat.
Klasyfikacja wysokości ciała wg Martina
| mężczyźni | kobiety | |
| wzrost karłowaty | x - 129.9 | x-120.9 |
| bardzo niski | 130-149.9 | 121-139.9 |
| niski | 150-159.9 | 140-148.9 |
| poniżej średniego | 160-163.9 | 149-152.9 |
| średni | 164-166.9 | 153-155.9 |
| ponad średni | 167-169.9 | 156-158.9 |
| wysoki | 170-179.9 | 159-167.9 |
| bardzo wysoki | 180-199.9 | 168-186.9 |
| olbrzymi | 200-x | 187-x |
Klasyfikacja wzrostu wg Michalskiego (używana w niektórych opisach typów w jego taksonomii)
| mężczyźni | kobiety | |
| bardzo niski | x - 156 | x - 144 |
| niski | 157-164 | 145-151 |
| średni | 165-169 | 152-157 |
| wysoki | 170-177 | 158-165 |
| bardzo wysoki | 178 - x | 166-x |
Podział szczegółowy
| mężczyźni | kobiety | |
| skrajnie niski | x - 144 | x - 132 |
| wybitnie niski | 145-152 | 133-140 |
| bardzo niski | 153-156 | 141-144 |
| niski | 157-160 | 145-148 |
| dość niski | 161-164 | 149-151 |
| mierny | 165-166 | 152-154 |
| słuszny | 167-169 | 155-157 |
| dość wysoki | 170-173 | 158-161 |
| wysoki | 174-177 | 162-165 |
| bardzo wysoki | 178-183 | 166-171 |
| wybitnie wysoki | 184-191 | 172-179 |
| skrajnie wysoki | 192 - x | 180 - x |
Aktualnie, w większości populacji świata (przynajmniej w krajach rozwiniętych) uległ on znacznemu podwyższeniu i podane wzżej skale (jeśli chodzi o zakresy w cm) trzeba traktować w kategoriach historycznych. To znaczy przedstawiciele rasy/ typu określani np. jako średniego wzrostu (165-169) są nadal średnio wysocy ale w obecnych realiach.
Skala wg Vandervaela - dość aktualna jeśli chodzi o podział na zakresy
| mężczyźni | kobiety | |
| karłowaty | x - 125 | - |
| bardzo niski | 125,5-155 | x-147 |
| niski | 155,5-161 | 147,5-152,5 |
| poniżej średniego | 161,5-167.5 | 153-158 |
| średni | 168-174 | 158,5-163,5 |
| powyże średniego | 174,5-180,5 | 164-169 |
| wysoki | 181-187 | 169,5-174 |
| bardzo wysoki | 187,5-200 | 174,5-200 |
| skrajnie wysoki | 200,5-x | 200,5-x |
BIBLIOGRAFIA:
- Kapica Z., Zmiany pośmiertne w cechach taksonomicznych [w:] Zeszyty Naukowe Uniwersyetu Łódzkiego, seria II, z. 18, 1979, s. 81-118
- Malinowski A., Antropologia, 1985
- Malinowski A., Bożiłow W., Podstawy antropometrii. Metody, techniki, normy, 1997
- Michalski I., Charakterystyka antropologiczna ludności dorzecza Kwilu, 1957
- Michalski I., Struktura Antropologiczna Polski, 1949
- Różbicka L., Charakterystyka antropologiczna Łemków, 1962
