Antropologia
Fizyczna

Podrasa saharyjska (południowo-śródziemnomorska)

W koncepcji ras geograficznych Lundmana podrasa nazywana Saharid (South-Mediterranean). Należy do grupy rasowej kaspijskiej odmiany białej.

Zobacz też - podstawowe różnice między indywidualnymi typami rasowymi, a rasami geograficznymi

Cechy charakterystyczne:

• wzrost wysoki
• budowa smukła, gracylna
• głowa długa (wskaźnik główny x-79)
• czaszka wysoka (wskaźnik wysokościowo-długościowy 76-x)
• twarz raczej wąska, dobrze wyprofilowana
• nos dość wąski, profil głównie prosty
• pigmentacja oczu i włosów ciemna
• skóra może być dość ciemna, szczegółnie przy domieszkach negroidalnych (np. u Tuaregów)
• niski odsetek grupy krwi B

Ogólnie przypomina rasę zachodnio-śródziemnomorską, różniąc się głównie wysoką czaszką i wższym wzrostem. Nie posiada też charakterystyczncyh cech fizjonomii rasy arabskiej.

W Egipcie występuje bardzo zbliżona do saharyjskiej, ale z dużym udziałem grupy krwi B - podrasa egipska (Egiptid).

Występowanie:

Północna Afryka na południe od gór Atlas. Częściowo południowe, suche rejony Hiszpanii i Portugalii.

Odpowiedniki w innych typologiach:

• Eickstedt - typ trans-śródziemnomorski rasy śróziemnomorskiej
• Hooton - częściowo typ berberyjski
• Michalski - typ mediterranoidalno-orientalny (BK)

BIBLIOGRAFIA:

1. Lundman B., Geographische Anthropologie, 1967
2. Lundman B., Jordens Människoraser och Folkstammar, 1943
3. Lundman B., Nutidens Människoraser, 1946
4. Lundman B., The racial history of the Near East, The Mankind Quarterly, January 1963, s. 179-188 link
5. Lundman B., The races and peoples of Europe, 1977 link
6. Lundman B., Umriss der Rassenkunde des Menschen in geschichtlicher Zeit, 1952

Przykład 1. Lundman B., Nutidens Människoraser, 1946

podrasa saharyjska (południowo-śródziemnomorska)

Przykład 2. Lundman B., Nutidens Människoraser, 1946

Rasa saharyjska (południowo-śródziemnomorska)