Rasa nordyczna (A)
- Szczegóły
- Kategoria: Indywidualna typologia rasowa - szkoła morfologiczno-porównawcza
Jedna z ras (typów elementarnych) odmiany białej w typologii indywidualnej kierunku morfologiczno-porównawczego. Rasa nordyczna (względnie typ elementarny nordyczny) oznacza się symbolem A. In English: Nordic race (A).
Ogólna charakterystyka:
Główne cechy:
Przeciętny wygląd: wzrost wysoki, budowa dość smukła; głowa pośrednia; twarz wąska; nos wąski, prosty; jasna pigmentacja.
- wzrost przeważnie wysoki
- budowa z reguły leptosomiczna
- głowa od długiej do krótkawej ( wskaźnik główny: x- 82), najczęściej spotyka się formy średniogłowe (77-80); czaszka dość duża, mezomorficzna, cienkokoścista ale dobrze urzeźbiona; w widoku górnym owoidalna
- czoło lekko pochylone, dość wąskie, o wyraźnych łukach brwiowych ale lekko wypukłej gładziźnie
- wysokość głowy zmienna i dość słabo wysklepiona
- twarz przeważnie wąska, rzadko średnia (wsk. twarzowy: 84 - x, wsk. górnotwarzowy: 50 - x), owalna lub prostokątna; dobrze wyprofilowana i o wyrazistych rysach; orto- lub hiperortognatyczna; o niewystających kościach policzkowych
- nos wąski (wsk. nosowy: x - 66), wydatny, z wysoką i wąską nasadą i wąskim grzbietem, z profilu prosty (lub lekko falisty) do garbatego lub lekko wypukłego, ale o koniuszku poziomym i ostro zakończonym
- szczęka górna wąska; żuchwa wysoka ale niezbyt szeroka, kanciasta; podbródek zaokrąglony
- oczodoły wysokie (wsk. oczodołowy: 82 - x)
- kolor oczu: najczęściej niebieskie lub szaroniebieskie (8-16)
- oprawa oka: słabo rozwinięta fałda powiekowa, czasem słaba fałda nakątna boczna (niekiedy oko bez fałdy - powieka semicka)
- kolor włosów: od jasnych do ciemnych blond (A-Q)
- kształt włosów: proste gładkie lub falujące
- kolor skóry: biała lub jasnopłowa (niekiedy czerwonawa)
- pozostałe:ostra krawędź otworu gruszkowatego nosa; dobrze rozwinięty kolec nosowy przedni; dół nadkłowy wyraźny;wyraźne wcięcie szczękowe
Cechy dyskwalifikujące danego osobnika jako przedstawiciela tego typu (mimo posiadania innych wyżej wymienionych):
- profil nosa wklęsły lub wklęsło-falisty
- spłaszczony nos
- bardzo silna fałda powiekowa lub fałda mongolska
- wystające kości policzkowe
- wysokie ciemię
- prognatyzm / mezognatyzm w każdej postaci
- płowa (lub ciemniejsza) skóra
- włosy rude albo kasztanowate, tym bardziej ciemniejsze
- kędzierzawe włosy
- płytki dół nadkłowy i słabe wcięcie szczękowe
Niżej sprawdź dokładną charakterystykę. Część wymienionych cech, szczególnie opisowych, ma jedynie znaczenie pomocnicze i nie może służyć jako podstawowe kryterium wyznaczania przynależności do tej rasy.
wzrost i budowa ciała:
- wzrost najczęściej wysoki, rzadko, w wyniku tzw. zabiedzenia w dzieciństwie - średni (wg danych przedwojennych 165-x)
budowa:
- przeważnie budowa ciała leptosomiczna
- kościec niezbyt masywny, słabe umięśnienie i małe otłuszczenie
- głowa w porównaniu z resztą ciała niezbyt duża
- szyja długa, o wyraźnie zaznaczonej grdyce
- tułów krótki o lekko spadzistych barkach, długiej, płaskiej i niezbyt szerokiej klatce piersiowej, niewielkim obwodzie pasa
- płaskie pośladki
- pierś u kobiet niewielka, tarczowata lub półkulista
- kończyny są długie, słabo umięśnione; nogi u kobiet niezbyt często kształtne, na skutek słabego rozwoju łydek i znacznej skłonności do zmian krzywiczych
- dłonie długie, duże i kościste, o długich palcach;
- stopy długie, słabo wysklepione, o niskim podbiciu
głowa / czaszka:
- wskaźnik główny: mezocefaliczny (pośredni), rzadziej dolichocefaliczny (x-82)
- wskaźnik wysokościowo-długościowy - czaszka o zmiennej wysokości
- wskaźnik wysokościowo-szerokościowy -czaszka dobrze wysklepionaa
cechy opisowe głowy:
- skronie dość płaskie, ciemię płaskie
- potylica szeroka, zaokrąglona ale rzadko mocno wystająca
- czoło stosunkowo wąskie, ku górze lekko się rozszerzające, niezbyt wysokie, zwykle lekko pochylone
- łuki brwiowe często wyraźnie zaznaczone
- lekko wypukła gładzizna
- wyraźne guzy czołowe
cechy opisowe czaszki:
- czaszka na ogół dość duża; mezomorficzna; cienkokoścista, dobrze urzeźbiona
- czaszka w normie wierzchołkowej owoidalna
- łuki nadoczodołowe często wyraźnie zaznaczone
- występują dwie formy czaszki (u obu płci), z których jedna cechuje się większymi wymiarami, silniejszym urzeźbieniem i mocniej pochylonym czołem; druga natomiast kojarzy się mniejsze wymiary i słabszą rzeźbę z bardziej prostopadłym czołem, o wyraźnie zaznaczonych guzach czołowych
twarz:
- wskaźnik twarzowy całkowity: wąska i długa, rzadko średnia (84-x)
- wskaźnik górnotwarzowy: przeważnei wysoki (50-x)
fizjonomia:
- profil poziomy twarzy: niespłaszczony; dobrze wyprofilowany
- profil pionowy twarzy: ortognatyczny lub hiperortognatyczny
- kształt twarzy owalny lub rzadziej prostokątny
- rysy wyraziste, niekiedy delikatne
- słabo zaznaczone, równomiernie rozszerzające się ku uszom łuki jarzmowe (czaszka)
- niewystające kości policzkowe, policzki niekiedy lekko wklęsłe (głowa)
- panniculus malaris (warstwa podściółki tłuszczowej na policzkach) brak
nos:
- wskaźnik nosowy: nos wąski (x-65 dla głowy, x-46 dla czaszki)
cechy opisowe nosa dla głowy:
- wydatny do bardzo wydatnego
- nasada nosa wysoka i wąska
- grzbiet wąski
- profil nosa prosty, falisty lub garbaty, rzadziej wypukły ale nie jest ani wklęsły ani wklęsłofalisty
- koniuszek dość ostro zakończony, poziomy
- skrzydełka nosa wysokie i cienkie
- pozioma przegroda
- długie, wąskie otwory nosowe
cechy opisowe nosa dla czaszki:
- ostra krawędź otworu gruszkowatego nosa
- dobrze rozwinięty kolec nosowy przedni
górna szczęka, żuchwa, zęby, usta:
górna szczęka:
- górna szczęka wysoka ale niezbyt szeroka (u osobników żywych)
- dół nadkłowy wyraźny
- wyraźne wcięcie szczękowe
żuchwa:
- żuchwa wysoka ale niezbyt szeroka, kanciasta
- wyraźnie zaznaczony żwacz
- podbródek prostopadły, zaokrąglony
zęby:
- długie,wąskie
- niezbyt białe
- łatwo ulegające próchnicy
usta:
- rynienka podnosowa wyraźnie odgraniczona ale niezbyt głęboka
- bruzda nosowo-wargowa wyraźna, ostro wcięta, sięgająca aż za kąt ust
- warga górna (skórna) wysoka
- średnio szerokie usta
- wargi wbrew pozorom częściej pełne niż cienkie, o jasnoróżowej barwie
oczy:
- kolor oczu: od jasnolazurowej do sinawoszarej z otoczką żółtawą (8-16), najcześciej niebieskie lub szare (12-16), nierzadko zielonawo-niebieskie (8) lub pozostałe mieszane odcienie (9-11), średnio dla mężczyzn 13.6 i 13.53 dla kobiet;
- średniej wielkości
- dość płytko osadzone ale niewypukłe
- o średnio roztwartej, poziomej i wrzecionowatej szparze ocznej
- oprawa oka: z najwyżej średnią fałdą powiekową i niekiedy z fałdą nakątną boczną (tzw. fałdą nordyczną wg. Eickstedta)
włosy:
- kolor włosów: blond różnych odcieni (A-Q, najbardziej typowe K, M, o, P i Q średnio w skali Michalskiego 24.58 dla mężczyzn i 23.7 dla kobiet ), częściej popielate niż rudoblond, nigdy rude, rzadko skrajnie jasne
- cienkie, delikatne
- kształt włosów: gładkie do lekko (płasko) falistych
- u mężczyzn występuje wcześnie, idąca od czoła łysina
skóra:
- kolor skóry: biała do różowawej w Polsce często występuje u Nordyków skóra jasno-płowa, w przeciwieństwie do białej różowawej, dobrze się opalająca
- często z przeświecającymi błękitnawo żyłkami lub z wyraźnie odgraniczonym, karminowym rumieńcem
- czasem pokryta niezbyt licznymi i rozproszonymi piegami
- cienka
- na czole dość napięta
- marszcząca się w cienkie, ostre fałdki
uwłosienie:
- owłosienie ciała mężczyzn obfite
- zarost obfity ale miękki
- brwi raczej obfite, poziome, z reguły jasne
- rzęsy dość jasne i krótkie, oraz gęste
Uwagi:
Wg Stolarczyka [1999] w magdaleńskich znaleziskach szczątkó ludzkich z Laugerie Basse i Bruniquel niektórzy upatrują formę wyjściową dla typu nordycznego.
Występowanie:
W Polsce stanowi 2,8% (wśród przebadanych 36532 mężczyzn z całego kraju, dane dla Polski przedwojennej). Najliczniej spotykany wtedy w północnej, centralnej i północno-wschodniej. części kraju.
Rasa / typ elementarny nordycki (A) należy do grupy typów północno-zachodnich. Występuje najliczniej w populacjach Skandynawii, Islandii, wschodnich terenów nadbałtyckich, w północnych częściach Niemiec oraz w Szkocji. Silne jej wpływy obserwuje w Holandii, Belgii, wschodniej Anglii i północno-wschodniej Francji. W Europie południowej jej bardzo skąpe przymieszki na płw. Pirenejskim, zwiększają się sukcesywnie poprzez północne Włochy, w kierunku Bałkanów. Niewielkie wpływy w postaci przymieszek w typach mieszanych występuja u Berberów z Afryki Północnej, jak też na Kaukazie, wśród Kurdów i Beduinów.
Rasę nordyczną (A) spotyka się też oczywiście wszędzie tam, gdzie mieszkają potomkowie emigrantów europejskich (szczególnie USA, Kanada, Australia, Nowa Zelandia, biali w RPA). Poza tym w północnej Azji rozprzestrzeniła ją kolonizacja rosyjska.
składy typologiczne:
Europa północna i zachodnia
- Norwegia (♂) - 38.5%
- Walia (♂) - 1.7%
Europa środkowa
- Niemcy, obywatele Polski przedwojennej (♂) - 3.1%
- Łużyczanie (♂) - 3.1% i (♀) - 3.8%
- region alpejski (Bawaria, Badenia, Tyrol, Szwajcaria - serie kraniologiczne XV-XIX wiek) (♂+♀) - 2.9%
- Polska (♂) - 2.8%
- Ukraińcy z dawnej Galicji (♂) - 0.3%
Bałkany
- słowiańskojęzyczne muzułmanki (♀) - 4.26%
- Serbia (♂) - 3.1%
- Macedonki prawosławne, wschód (♀) - 3.06%
- Grecja, Kreta (♂) 1.26%
- Rumunia (Karpaty południowe) dla (♂) - 1.2% i (♀) 1%
- Grecja, płd. Peloponez (♂) 0.76%
składy rasowe (w nawiasach poszczególne typy wg liczebności, znak >> oznacza znaczną przewagę nad kolejnymi typami):
Europa północna - w Norwegii dominują rasa nordyczna (A) w czystej formie i typ (AE). U Lapończyków przeważa zaś typ (AL).
- Norwegia (♂) - 67.3% (A > AE >> AL > AY > AQ)
- Lapończycy, płw. Kola (♂) - 24.8% (AL >> AQ > AE > AY
- Laponki, płw Kola (♀) - 18.5% (AL >> AE > AQ > AY)
Europa północno-zachodnia - w Niemczech w rejonach pólnocno-zachodnich przeważają typy (AE) i (AQ), w północno-wschodnich i środkowych (AL). Na drugim, trzecim miejscu zapewne występuje typ (AY).
- Niemcy płn. i środkowe (♂) - 43.42% (AL > AE > AY > AQ > A ?)
- Walijczycy (♂) - 41.7% (AE >> AL > AQ > A)
Europa środkowa - wyraźna dominacja typu (AL). Z reguły na drugim miejscu jest typ (AE), oprócz Serbów łużyckich u których jest to liczny typ (AH) - około 20%, czym dość zaskakująco nawiązują do swych bałkańskich pobratymców.
- Polska (♂) - 42.3 % (AL >> AE > AH > AQ > AY)
- Łużyczanie (♂) - 41.5% (AL > AH > AE > A > AY)
- Niemcy (obywatele Polski przedwojennej) dla (♂) - 41.3% (AL >> AE > | AY, AH | > AQ)
- Łużyczanki (♀) - 40.4% (AL > AH > A > | AE, AY | )
- Ukraińcy z Zachodniej Ukrainy (♂) - 37.3% (AL >> AE > AH > AQ > AY)
- region alpejski (Bawaria, Badenia, Tyrol, Szwajcaria - serie kraniologiczne XV-XIX wiek) (♂+♀) - 31.9%
Bałkany pozostałe - na pierwszym miejscu typ dynarski (AH), w Serbii na drugim, bo pierwszy jest tam subnordyczny (AL).
- Serbowie (♂) - 36.2% (AL > AH > AE > A > AQ > AY)
- Rumunia, Karpaty płd. (♂+♀) 33.1% (AH > AL > AE > AQ > AB > AK > AM > A > AY)
- Albania (♂+♀?) - 27.8% (AH > AE > AL > ?)
Macedonia - u kobiet głównie typy (AE), (AL) i (AH), u mężczyzn dodatkowo sporo typu egejskiego (AB).
- słowiańskojęzyczne muzułmanki (♀) - 31.91% (AE > AH > AL > | A, AB , AQ | > | AK, AY | )
- Macedonki prawosławne, wschód (♀) - 26.53% (AL > AE > AH > AB > A > | AQ, AK | > AY)
- słowiańskojęzyczni muzułmanie, wschód (♂) - 25% (AE > AB > | AH, AK , AL, AQ | > AY)
- Macedończycy prawosławni, zachód i centrum (♂) - 23.11% (AB > AE > AH > AL > AQ)
- Macedonia (Łuczak 1974, ♂+♀?) - 22.4% (AH > AL > ?)
- Macedończycy prawosławni, wschód (♂) - 20.98% (AE > AL > AB > AH > AQ > AY)
- Aromuni, wschód i południe (♂) - 18.59% (AH > AE > AB > AL)
- Karakaczanie (♂) - 3.33% (AE)
Grecja - przeważa typ północno-zachodni (AE). Na Krecie sporo typu (AB), na Peloponezie dużo typu dynarskeigo (AH).
- Grecja, Kreta (♂) - 24.45% (AE > AB > AH > AL > AY > AK > A)
- Grecja, płd. Peloponez (♂) 24.05% (AE > AH > | AL, AK | > AB > | A, AY | )
Europa (grupy etniczne pochodzenia zachodnio i południowo-azjatyckiego) - Cyganie nawiązuja zaś do Azji Zachodniej w swych typach mieszanych (AK, AB na drugim miejscu).
- Cyganie serbscy (♂) - 7.8% (AE > | AB, AK | )
Turcy
- Smyrna, zachodnia Turcja (♂) - 17.92% (AH > AL > AE >> AK)
- Kastamuni, północna Turcja (♂) - 17.65% (AH >> AL > AE)
- Bursa, płn-zachodnia Turcja (♂) - 17.65% (AH > AE > AB > | AK, AL | > AZ)
- Anatolia, środkowa Turcja (♂) - 16.36% (AH >> | AL, AE | > AK)
- Dardanele, płn-zachodnia Turcja (♂) - 13.51% (AH >> | AB, AE, AZ | )
- Wschodnia Turcja (♂) - 12.82% (AH >> |AE, AK | )
- Konya, środkowo-południowa Turcja (♂) - 10.71% (AH >> AL > |AE, AK | ) )
Zachodnia Azja - głównie typy (AK), (AB) i (AE).
- Irak, szczep Beduinów Ba'ij (♂) - 35.5% (AK > AB >> AE > AH)
- Iran, Lurowie (♂) - 20.75% (AK >> AE > AB)
- Iran, Żydzi z Ishafan (♂) - 11.46% (AK > AB > AE)
- Iran środkowo-południowy, Kinaresh (♂) - 6.25% (AE >> AB)
- Iran środkowo-południowy, Rayy (♂) - 5.56% (AB, AK)
- Iran środkowo-południowy,Yezd-i-Khast (♂) - 2.08% (AE)
Środkowa Azja
- Tadżykistan (♂) - 11.7% (AH > AE > AL > AQ> | AM, AK | > AZ > A |
Południowa Azja
- Sikhowie, płn-zach. Indie - 1.32% (AK, AB)
Północna Afryka - głównie typy (AB) i (AK)
- Egipt (♂) - 11.1% (AB >> AK > | AN, AE | > AZ > AH > | AX, AS | > AO)
- Libia, Cyrenajka (♂+♀) - 5.8% (AB > AK > AE > | AQ, AO, AN | )
BIBLIOGRAFIA:
- Henzel T., Michalski I, Podstawy klasyfikacji człowieka w ujęciu Tadeusza Henzla i Ireneusza Michalskiego (oraz dyskusja do artykułu) [w:] Przegląd Antropologiczny, t. 21, z. 1-2, 1955 (zobacz opis tej rasy)
- Kapica Z., Z badań łódzkiego ośrodka antropologicznego nad taksonomicznym zróżnicowaniem procesu migracji [w:] Zeszyty Naukowe UŁ. Nauki Matematyczne-Przyrodnicze. Seria II, zeszyt 56, 1974, s. 51-80 (link do fragmentu)
- Łuczak B., Charakterystyka antropologiczna ludności rumuńskiej z okolic Karpat południowych [w:] Zeszyty Naukowe UŁ. Nauki Matematyczne-Przyrodnicze. Seria II, zeszyt 56, 1974, s. 109-120
- Michalski I., Die Jugoslaven der Dalmatnischen küsten. Beitrag zur kraniologie der Südslaven, 1936
- Michalski I., Metoda morfologiczna w zastosowaniu do określenia taksonomicznego materiału ludzkiego (oraz dyskusja do artykułu) [w:] Przegląd Antropologiczny, t. XIX, Poznań 1953 link
- Michalski I., Składniki antropologiczne ludności Śródziemnomorza. Cz. 1, Rasy [w:] Człowiek w Czasie i Przestrzeni : kwartalnik PTA, 1963, Tom 6, Numer 2(22) , s. 60-69 link
- Michalski I., STRUKTURA - ANTROPOLOGICZNA POLSKI W ŚWIETLE MATERIAŁÓW WOJSKOWEGO ZDJĘCIA ANTROPOLOGICZNEGO. The anthropological structure of Poland in light of the Polish War-Office's materials., 1949 link
- Michalski T. W., Studia nad strukturą antropologiczną krajów alpejskich, 1956
- Różbicka L., Charakterystyka antropologiczna Łemków, 1962
- Stolarczyk H., Zróżnicowanie wewnątrzgatunkowe człowieka [w:] red. Malinowski A., Wstęp do antropologii i ekologii człowieka, 1999
- Wierciński A.,Typologia rasowa [w:] Mały Słownik Antropologiczny, 1976, s. 471–481 link
- Wierciński A., The Racial Analysis of Human Populations in Relation to Their Ethnogenesis [w:] Current Anthropology, Vol. 3, No. 1 (Feb., 1962), s. 2+9-46 link
tylko składy rasowe:
- Orczykowska Z., Analiza antropologiczna Tadżyków z Pamiru, Materiały i Prace Antropologiczne, nr. 46, 1959
- Michalski I., Charakterystyka antropologiczna Sikhów [w:] Przegląd Antropologiczny, t. XIII, z. 1, 1939, s. 50-70
- Michalski I., From the studies in the Anthropological Structure of the German Nation (North-western Germany), Bulletin de la societe des sciences et des lettres de Łódź, classe III des sciences mathematiques et Naturelles, vol IX, 6, 1958
- Michalski I., Remarks about the anthropological structure of Egypt, Publicatons of the joint arabic-polish anthropological expedition. Part II, s. 209-238, 1964
- Stolarczyk H., Próba ujęcia struktury antropologicznej Cyrenajki, Zeszyty Naukowe UŁ. Nauki Matematyczne-Przyrodnicze. Seria II, zeszyt 40, 1970, s. 123-148
składy z poniższych opracowań określiłiem metoda morfologiczno-porównawczą na bazie podanych tam materiałów indywidualnych:
- Field H., Contributions to the anthropology of Iran [w:] Publications of the Field Museum of Natural History. Anthropological Series, Vol. 29,No. 2 (DECEMBER 15, 1939), s. 511, 513-706
- Hauschild M.W., Wagenseil F., Anthropologische Untersuchungen an anatolischen Türken [w:] Zeitschrift für Morphologie und Anthropologie, Bd. 29, H. 2/3 (1931), s. 193-260
- Luschan F., Beiträge zur Anthropologie von Kreta [w:] Zeitschrift für Ethnologie, 45. Jahrg., H. 3 (1913), s. 307-393
- Miszkiewicz B, Antropologische Struktur der Mazedonischen Bevölkerung [w:] Materiały i Prace Antropologiczne, 62, 1961
- Schiff F., Beiträge zur Anthropologie des südlichen Peloponnes. (Die Mani.) [w:] Zeitschrift für Ethnologie, 46. Jahrg., H. 1 (1914), s. 14-40
- Wrzosek A., Ćwirko-Godycki M., Macedończycy. Materjały antropologiczne, 1931
Odpowiedniki w innych typologiach:
- Czekanowski - rasa nordyczna
- Hooton - podrasa nordycka
- Lundman - podrasa skando-nordycka, głównie typ Göta
- Eickstedt - rasa nordycka (Nordydzi)
- Jarcho - rasa północna
Zobacz też - podstawowe różnice między indywidualnymi typami rasowymi, a rasami geograficznymi
Objaśnienia do powyższych danych:
- ♂ - mężczyźni
- ♀ - kobiety
- w nawiasach po średnich podane zakresy zmienności (min - max)
- Najważniejsze zakresy zmienności, służące do różnicowania z innymi typami, podane są w sekcji "Główne cechy". Podane w dalszym opisie średnie dla cech mają znaczenie informacyjne.
Przykład 1. Kapica Z., Z badań łódzkiego ośrodka antropologicznego nad taksonomicznym zróżnicowaniem procesu migracji, Zeszyty Naukowe UŁ. Nauki Matematyczne-Przyrodnicze. Seria II, zeszyt 56, 1974, s. 51-80
Rasa nordyczna (A) - Polska
Przykład 2. Stolarczyk H., Zróżnicowanie wewnątrzgatunkowe człowieka [w:] red. Malinowski A., Wstęp do antropologii i ekologii człowieka, 1999
Rasa nordyczna (A)
Przykład 3. Łuczak B., Ludnośc Alp Transylwańskich pod względme antropologicznym, Przegląd Antropologiczny t.37, z. 1, 1971, s. 199-210
Rasa nordyczna (A)
Frakcja centralna - wskaźnik twarzowy całkowity 88-x, osobnicy z reguły leptosomiczni
Przykład 4. Mydlarski J., Rasa [w:] red. Czekanowski J., Człowiek, jego rasy i życie, 1939
wskaźniki, wymiary i cechy opisowe danego osobnika
wskaźnik główny 80 (krótkawa głowa); wskaźnik twarzy całkowity - 93 (bardzo wąska); wskaźnik nosowy - 59 (bardzo wąski);kolor oczu - niebieskie (15); kolor włosów - jasne (H)
Rasa nordyczna (A) - Polska, frakcja centralna
Przykład 5. Michalski I., Fotografie 50 osobników omawianych na konferencji metodologicznej i typologicznej (album), Przegląd Antropologiczny, t. 21, z. 1-2, 1955
wskaźniki, wymiary i cechy opisowe danego osobnika
wzrost - 166; wskaźnik główny: 81 (krótkawa głowa); wskaźnik twarzy całkowity - 89.4 (dość wąska); wskaźnik nosowy - 61.4 (wąski);wskaźnik górnotwarzowy - 56.3 (dość wysokie twarz górna); wskaźnik jarzmowo-ciemieniowy: 92.81 (jarzma wąskawe w stosunku do głowy); wskaźnik wysokości nosa: 44.88 (niskawy)
stopień wystawania kosci policzkowych: bardzo słabo; profil nosa: słabo garbaty; oprawa oka: fałda powiekowa słaba;
kolor oczu - 11 (szare); kolor włosów - Q (ciemnoblond); kształt włosów: proste gładkie; kolor skóry - jasnopłowa
wymiary bezwzględne w mm: długość głowy [g-op] - 189, szerokość głowy [eu-eu] - 153; szerokość twarzy [zy-zy] - 142 mm; wysokość twarzy [n-gn] - 127; wysokość twarzy górnej [n-sto] - 80; wysokość nosa [n-ns] - 57; szerokość nosa [al-al] - 35
budowa: l (p);
Rasa nordyczna (A) - Polska, frakcja centralna
Frakcja peryferyczna (dużo rzadsza) - wskaźnik twarzowy całkowity 84-87, osobnicy dodatkowo często barczyści i grubokościści. Wydaje się przesunieta zależnie od regionu w stronę typu (AL) jak w Polsce lub (AY) jak w Norwegii i prawdopodobnie z nich wykrzyżowana.
Przykład 6. Michalski I., Fotografie 50 osobników omawianych na konferencji metodologicznej i typologicznej (album), Przegląd Antropologiczny, t. 21, z. 1-2, 1955
wskaźniki, wymiary i cechy opisowe danego osobnika
wzrost - 166.1; wskaźnik główny: 82.1 (głowa krótkawa); wskaźnik twarzy całkowity - 86.8 (wąskawa); wskaźnik nosowy - 66.7 (dość wąski - już na granicy zakresu "nie-nordycznego" 67-x);wskaźnik górnotwarzowy - 53.7 (niskawe twarz górna); wskaźnik jarzmowo-ciemieniowy: 87.17 (jarzma wąskie w stosunku do głowy); wskaźnik wysokości nosa: 45.76 (wysokawy)
profil nosa: słabo falisty; stopień wystawania kosci policzkowych: słabo; oprawa oka: fałda powiekowa słaba;
kolor oczu - 12 (szare); kolor włosów - M (ciemnoblond); kształt włosów: proste gładkie; kolor skóry - jasnopłowa
wymiary bezwzględne w mm: długość głowy [g-op] - 190, szerokość głowy [eu-eu] - 156; szerokość twarzy [zy-zy] - 136 mm; wysokość twarzy [n-gn] - 118; wysokość twarzy górnej [n-sto] - 73; wysokość nosa [n-ns] - 54; szerokość nosa [al-al] - 36;
Rasa nordyczna (A) - Polska, frakcja peryferyczna
Przykłady wykrzyżowania się rasy nordycznej (A) z jej typów mieszanych, na przykładzie realnie przebadanych antropometrycznie rodzin
Przykłady 1-4. Michalski I., Struktura antropologiczna Polski, 1949
Zobacz więcej o zasadach krzyżowania się ras i typów mieszanych według kierunku morfologiczno-porównawczego.
Jak widać w pierwszym przykładzie typ subnordyczny rodziców, w obu przypadkach szerokotwarzowy, dał potomstwo nordyczne oraz średnio i wąskotwarzowe. Według zasad polskiej szkoły antropologicznej wszystko się jednak zgadza:)
Przykład 5. Wierciński A., Dziedziczenie typu antropologicznego [w:] Materiały i Prace Antropologiczne, nr 43, 1958
Tagi: nordycki typ urody