Rasa nordyczna (A)

Jedna z ras (typów elementarnych) odmiany białej w typologii indywidualnej kierunku morfologiczno-porównawczego. Rasa nordyczna (względnie typ elementarny nordyczny) oznacza się symbolem A. In English: Nordic race (A).

Ogólna charakterystyka:

Główne cechy:

Przeciętny wygląd: wzrost wysoki, budowa dość smukła; głowa pośrednia; twarz wąska;  nos wąski, prosty; jasna pigmentacja.

  • wzrost przeważnie wysoki
  • budowa z reguły leptosomiczna
  • głowa od długiej do krótkawej ( wskaźnik główny: x- 82), najczęściej spotyka się formy średniogłowe (77-80); czaszka dość duża, mezomorficzna, cienkokoścista ale dobrze urzeźbiona; w widoku górnym owoidalna
  • czoło lekko pochylone, dość wąskie, o wyraźnych łukach brwiowych ale lekko wypukłej gładziźnie
  • wysokość głowy zmienna i dość słabo wysklepiona
  • twarz przeważnie wąska, rzadko średnia (wsk. twarzowy: 84 - x, wsk. górnotwarzowy: 50 - x), owalna lub prostokątna; dobrze wyprofilowana i o wyrazistych rysach; orto- lub hiperortognatyczna; o niewystających kościach policzkowych
  • nos wąski (wsk. nosowy: x - 66), wydatny, z wysoką i wąską nasadą i wąskim grzbietem, z profilu prosty (lub lekko falisty) do garbatego lub lekko wypukłego, ale o koniuszku poziomym i ostro zakończonym
  • szczęka górna wąska; żuchwa wysoka ale niezbyt szeroka, kanciasta; podbródek zaokrąglony
  • oczodoły wysokie (wsk. oczodołowy: 82 - x)
  • kolor oczu: najczęściej niebieskie lub szaroniebieskie (8-16)
  • oprawa oka: słabo rozwinięta fałda powiekowa, czasem słaba fałda nakątna boczna (niekiedy oko bez fałdy - powieka semicka)
  • kolor włosów: od jasnych do ciemnych blond (A-Q)
  • kształt włosów: proste gładkie lub falujące
  • kolor skóry: biała lub jasnopłowa (niekiedy czerwonawa)
  • pozostałe:ostra krawędź otworu gruszkowatego nosa; dobrze rozwinięty kolec nosowy przedni; dół nadkłowy wyraźny;wyraźne wcięcie szczękowe

 

Cechy dyskwalifikujące danego osobnika jako przedstawiciela tego typu (mimo posiadania innych wyżej wymienionych):

Frakcje (podtypy):

  • Frakcja centralna - wskaźnik twarzowy całkowity 88-x, osobnicy z wysocy reguły leptosomiczni
  • Frakcja peryferyczna (dużo rzadsza) - wskaźnik twarzowy całkowity 84-87, osobnicy dodatkowo często barczyści i grubokościści

Niżej sprawdź dokładną charakterystykę. Część wymienionych cech, szczególnie opisowych, ma jedynie znaczenie pomocnicze i nie może służyć jako podstawowe kryterium wyznaczania przynależności do tej rasy.

wzrost i budowa ciała:

wzrost: 

  • wzrost najczęściej wysoki, rzadko, w wyniku tzw. zabiedzenia w dzieciństwie - średni (wg danych przedwojennych 165-x)

budowa:

  • przeważnie budowa ciała leptosomiczna
  • kościec niezbyt masywny, słabe umięśnienie  i małe otłuszczenie
  • głowa w porównaniu z resztą ciała niezbyt duża
  • szyja długa, o wyraźnie zaznaczonej grdyce
  • tułów krótki o lekko spadzistych barkach, długiej, płaskiej i niezbyt szerokiej klatce piersiowej, niewielkim obwodzie pasa
  • płaskie pośladki
  • pierś u kobiet niewielka, tarczowata lub półkulista
  • kończyny są długie, słabo umięśnione; nogi u kobiet niezbyt często kształtne, na skutek słabego rozwoju łydek i znacznej skłonności do zmian krzywiczych
  • dłonie długie, duże i kościste, o długich palcach;
  • stopy długie, słabo wysklepione, o niskim podbiciu

głowa / czaszka:

cechy opisowe głowy:

  • skronie dość płaskie, ciemię płaskie
  • potylica szeroka, zaokrąglona ale rzadko mocno wystająca
  • czoło stosunkowo wąskie, ku górze lekko się rozszerzające, niezbyt wysokie, zwykle lekko pochylone
  • łuki brwiowe często wyraźnie zaznaczone
  • lekko wypukła gładzizna
  • wyraźne guzy czołowe

cechy opisowe czaszki:

  • czaszka na ogół dość duża; mezomorficzna; cienkokoścista, dobrze urzeźbiona
  • czaszka w normie wierzchołkowej owoidalna
  • łuki nadoczodołowe często wyraźnie zaznaczone
  • występują dwie formy czaszki (u obu płci), z których jedna cechuje się większymi wymiarami, silniejszym urzeźbieniem i mocniej pochylonym czołem; druga natomiast kojarzy się mniejsze wymiary i słabszą rzeźbę z bardziej prostopadłym czołem, o wyraźnie zaznaczonych guzach czołowych

twarz:

fizjonomia:

  • profil poziomy twarzy: niespłaszczony; dobrze wyprofilowany
  • profil pionowy twarzy: ortognatyczny lub hiperortognatyczny
  • kształt twarzy owalny lub rzadziej prostokątny
  • rysy wyraziste, niekiedy delikatne
  • słabo zaznaczone, równomiernie rozszerzające się ku uszom łuki jarzmowe (czaszka)
  • niewystające kości policzkowe, policzki niekiedy lekko wklęsłe (głowa)
  • panniculus malaris (warstwa podściółki tłuszczowej na policzkach) brak

nos:

cechy opisowe nosa dla głowy:

cechy opisowe nosa dla czaszki:

górna szczęka, żuchwa, zęby, usta:

górna szczęka:

żuchwa:

  • żuchwa wysoka ale niezbyt szeroka, kanciasta
  • wyraźnie zaznaczony żwacz
  • podbródek prostopadły, zaokrąglony

zęby:

  • długie,wąskie
  • niezbyt białe
  • łatwo ulegające próchnicy

usta:

oczodoły:

oczy:

  • kolor oczu:  od jasnolazurowej do sinawoszarej z otoczką żółtawą (8-16), najcześciej niebieskie lub szare (12-16), nierzadko zielonawo-niebieskie (8) lub pozostałe mieszane odcienie (9-11), średnio dla mężczyzn 13.6 i 13.53 dla kobiet;
  • średniej wielkości
  • dość płytko osadzone ale niewypukłe
  • o średnio roztwartej, poziomej i wrzecionowatej szparze ocznej
  • oprawa oka: z najwyżej średnią fałdą powiekową i niekiedy z fałdą nakątną boczną (tzw. fałdą nordyczną wg. Eickstedta)

włosy:

  • kolor włosów: blond  różnych odcieni (A-Q, najbardziej typowe K, M, o, P i Q średnio w skali Michalskiego 24.58 dla mężczyzn i 23.7 dla kobiet ), częściej popielate niż rudoblond, nigdy rude, rzadko skrajnie jasne
  • cienkie, delikatne
  • kształt włosów: gładkie do lekko (płasko) falistych
  • u mężczyzn występuje wcześnie, idąca od czoła łysina

skóra:

  • kolor skóry: biała do różowawej  w Polsce często występuje u Nordyków skóra jasno-płowa, w przeciwieństwie do białej różowawej, dobrze się opalająca
  • często z przeświecającymi błękitnawo żyłkami lub z wyraźnie odgraniczonym, karminowym rumieńcem
  • czasem pokryta niezbyt licznymi i rozproszonymi piegami
  • cienka
  • na czole dość napięta
  • marszcząca się w cienkie, ostre fałdki

uwłosienie:

  • owłosienie ciała mężczyzn obfite
  • zarost obfity ale miękki
  • brwi raczej obfite, poziome, z reguły jasne
  • rzęsy dość jasne i krótkie, oraz gęste

uszy:

  • uszy średniej wielkości
  • cienkie
  • nierzadko mniej lub więcej odstające

 

Uwagi:

 Wg Stolarczyka [1999] w magdaleńskich znaleziskach szczątkó ludzkich z Laugerie Basse i Bruniquel niektórzy upatrują formę wyjściową dla typu nordycznego.

Występowanie:

W Polsce stanowi 2,8% (wśród przebadanych 36532 mężczyzn z całego kraju, dane dla Polski przedwojennej). Najliczniej spotykany wtedy w północnej, centralnej i północno-wschodniej. części kraju.

Rasa / typ elementarny nordycki (A) należy do grupy typów północno-zachodnich. Występuje najliczniej w populacjach Skandynawii, Islandii, wschodnich terenów nadbałtyckich, w północnych częściach Niemiec oraz w Szkocji. Silne jej wpływy obserwuje w Holandii, Belgii, wschodniej Anglii i północno-wschodniej Francji. W Europie południowej jej bardzo skąpe przymieszki na płw. Pirenejskim, zwiększają się sukcesywnie poprzez północne Włochy, w kierunku Bałkanów. Niewielkie wpływy w postaci przymieszek w typach mieszanych występuja u Berberów z Afryki Północnej, jak też na Kaukazie,  wśród Kurdów i Beduinów. 

Rasę nordyczną (A) spotyka się też oczywiście wszędzie tam, gdzie mieszkają potomkowie emigrantów europejskich (szczególnie USA, Kanada, Australia, Nowa Zelandia, biali w RPA). Poza tym w północnej Azji rozprzestrzeniła ją kolonizacja rosyjska.

składy typologiczne:

Europa północna i zachodnia

  • Norwegia (♂) - 38.5%
  • Walia (♂) - 1.7%

Europa środkowa

  • Niemcy, obywatele Polski przedwojennej (♂) - 3.1%
  • Łużyczanie (♂) - 3.1% i (♀) - 3.8%
  • region alpejski (Bawaria, Badenia, Tyrol, Szwajcaria - serie kraniologiczne XV-XIX wiek) (♂+♀) - 2.9%
  • Polska (♂) - 2.8%
  • Ukraińcy z dawnej Galicji (♂) - 0.3%

Bałkany

  • słowiańskojęzyczne muzułmanki (♀) - 4.26%
  • Serbia (♂) - 3.1%
  • Macedonki prawosławne, wschód (♀) - 3.06%
  • Grecja, Kreta (♂) 1.26%
  • Rumunia (Karpaty południowe) dla (♂) - 1.2% i (♀) 1%
  • Grecja, płd. Peloponez (♂) 0.76%

składy rasowe (w nawiasach poszczególne typy wg liczebności, znak >> oznacza znaczną przewagę nad kolejnymi typami):

Europa północna - w Norwegii dominują rasa nordyczna (A) w czystej formie i typ (AE). U Lapończyków przeważa zaś typ (AL).

  • Norwegia (♂) - 67.3% (A > AE >> AL > AY > AQ)
  • Lapończycy, płw. Kola (♂) - 24.8%  (AL >> AQ > AE > AY
  • Laponki, płw Kola (♀) - 18.5% (AL >> AE > AQ > AY)

Europa północno-zachodnia - w Niemczech w rejonach pólnocno-zachodnich przeważają typy (AE) i (AQ), w północno-wschodnich  i środkowych (AL). Na drugim, trzecim miejscu zapewne występuje typ (AY).

  • Niemcy płn. i środkowe (♂) - 43.42% (AL > AE > AY > AQ > A ?)
  • Walijczycy (♂) - 41.7% (AE >> AL > AQ > A)

Europa środkowa - wyraźna dominacja typu (AL). Z reguły na drugim miejscu jest typ (AE), oprócz Serbów łużyckich u których jest to liczny  typ (AH) - około 20%, czym dość zaskakująco nawiązują do swych bałkańskich pobratymców.

  • Polska (♂) - 42.3 % (AL >> AE > AH > AQ > AY)
  • Łużyczanie (♂) - 41.5% (AL > AH > AE > A > AY)
  • Niemcy (obywatele Polski przedwojennej) dla (♂) - 41.3% (AL >> AE > | AY, AH | > AQ)
  • Łużyczanki (♀) - 40.4% (AL > AH > A > | AE, AY | )
  • Ukraińcy z Zachodniej Ukrainy (♂) - 37.3% (AL >> AE > AH > AQ > AY)
  • region alpejski (Bawaria, Badenia, Tyrol, Szwajcaria - serie kraniologiczne XV-XIX wiek) (♂+♀) - 31.9%

Bałkany pozostałe - na pierwszym miejscu  typ dynarski (AH), w Serbii na drugim, bo pierwszy jest  tam subnordyczny (AL).

  • Serbowie (♂) - 36.2% (AL > AH > AE > A > AQ > AY)
  • Rumunia, Karpaty płd. (♂+♀) 33.1% (AH > AL > AE > AQ > AB > AK > AM > A > AY)
  • Albania (♂+♀?) - 27.8% (AH > AE > AL > ?)

Macedonia - u kobiet głównie typy (AE), (AL) i (AH), u mężczyzn dodatkowo sporo typu egejskiego (AB).

  • słowiańskojęzyczne muzułmanki (♀) - 31.91% (AE > AH > AL > | A, AB , AQ | > | AK, AY | )
  • Macedonki prawosławne, wschód (♀) - 26.53% (AL > AE > AH > AB > A > | AQ, AK | > AY)
  • słowiańskojęzyczni muzułmanie, wschód (♂) - 25% (AE > AB > | AH, AK , AL, AQ | > AY)
  • Macedończycy prawosławni, zachód i centrum (♂) - 23.11% (AB > AE > AH > AL > AQ)
  • Macedonia (Łuczak 1974, ♂+♀?) - 22.4% (AH > AL > ?)
  • Macedończycy prawosławni, wschód (♂) - 20.98% (AE > AL > AB > AH > AQ > AY)
  • Aromuni, wschód i południe (♂) - 18.59%  (AH > AE > AB > AL)
  • Karakaczanie (♂) - 3.33% (AE)

Grecja - przeważa typ północno-zachodni (AE). Na Krecie sporo typu (AB), na Peloponezie dużo typu dynarskeigo (AH).

  • Grecja, Kreta (♂) - 24.45% (AE > AB > AH > AL > AY > AK > A)
  • Grecja, płd. Peloponez (♂) 24.05% (AE > AH > | AL, AK | > AB > | A, AY | )

Europa  (grupy etniczne pochodzenia zachodnio i południowo-azjatyckiego) - Cyganie nawiązuja zaś do Azji Zachodniej w swych typach mieszanych (AK, AB na drugim miejscu).

  • Cyganie serbscy (♂) - 7.8% (AE > | AB, AK | )

Turcy

  • Smyrna, zachodnia Turcja (♂) - 17.92% (AH > AL > AE >> AK)
  • Kastamuni, północna Turcja  (♂) - 17.65% (AH >> AL > AE)
  • Bursa, płn-zachodnia Turcja (♂) - 17.65% (AH > AE > AB > | AK, AL | > AZ)
  • Anatolia, środkowa Turcja (♂) - 16.36% (AH >> | AL, AE | > AK)
  • Dardanele, płn-zachodnia Turcja (♂) - 13.51% (AH >> | AB, AE, AZ | )
  • Wschodnia Turcja (♂) - 12.82%  (AH >> |AE, AK | )
  • Konya, środkowo-południowa Turcja (♂) - 10.71% (AH >> AL > |AE, AK | ) )

Zachodnia Azja - głównie typy (AK), (AB) i (AE).

  • Irak, szczep Beduinów Ba'ij (♂) - 35.5% (AK > AB >> AE > AH)
  • Iran, Lurowie (♂) - 20.75% (AK >> AE > AB)
  • Iran, Żydzi z Ishafan (♂) - 11.46% (AK > AB > AE)
  • Iran środkowo-południowy, Kinaresh (♂) - 6.25% (AE >> AB)
  • Iran środkowo-południowy, Rayy (♂) - 5.56% (AB, AK)
  • Iran środkowo-południowy,Yezd-i-Khast (♂) - 2.08% (AE)

Środkowa Azja

  • Tadżykistan (♂) - 11.7% (AH > AE > AL > AQ> | AM, AK | > AZ > A |

Południowa Azja

  • Sikhowie, płn-zach. Indie - 1.32% (AK, AB)

Północna Afryka - głównie typy (AB) i (AK)

  • Egipt (♂) - 11.1% (AB >> AK > | AN, AE | > AZ > AH > | AX, AS | > AO)
  • Libia, Cyrenajka (♂+♀) - 5.8% (AB > AK > AE > | AQ, AO, AN | )

BIBLIOGRAFIA:

  1. Henzel T., Michalski I, Podstawy klasyfikacji człowieka w ujęciu Tadeusza Henzla i Ireneusza Michalskiego (oraz dyskusja do artykułu) [w:] Przegląd Antropologiczny, t. 21, z. 1-2, 1955 (zobacz opis tej rasy)
  2. Kapica Z., Z badań łódzkiego ośrodka antropologicznego nad taksonomicznym zróżnicowaniem procesu migracji [w:]  Zeszyty Naukowe UŁ. Nauki Matematyczne-Przyrodnicze. Seria II, zeszyt 56, 1974, s. 51-80 (link do fragmentu)
  3. Łuczak B., Charakterystyka antropologiczna ludności rumuńskiej z okolic Karpat południowych [w:] Zeszyty Naukowe UŁ. Nauki Matematyczne-Przyrodnicze. Seria II, zeszyt 56, 1974, s. 109-120
  4. Michalski I., Die Jugoslaven der Dalmatnischen küsten. Beitrag zur kraniologie der Südslaven, 1936
  5. Michalski I., Metoda morfologiczna w zastosowaniu do określenia taksonomicznego materiału ludzkiego (oraz dyskusja do artykułu) [w:] Przegląd Antropologiczny, t. XIX, Poznań 1953 link
  6. Michalski I., Składniki antropologiczne ludności Śródziemnomorza. Cz. 1, Rasy [w:] Człowiek w Czasie i Przestrzeni : kwartalnik PTA, 1963, Tom 6, Numer 2(22) , s. 60-69 link
  7. Michalski I., STRUKTURA - ANTROPOLOGICZNA POLSKI W ŚWIETLE MATERIAŁÓW WOJSKOWEGO ZDJĘCIA ANTROPOLOGICZNEGO. The anthropological structure of Poland in light of the Polish War-Office's materials., 1949 link
  8. Michalski T. W., Studia nad strukturą antropologiczną krajów alpejskich, 1956
  9. Różbicka L., Charakterystyka antropologiczna Łemków, 1962
  10. Stolarczyk H., Zróżnicowanie wewnątrzgatunkowe człowieka [w:] red. Malinowski A., Wstęp do antropologii i ekologii człowieka, 1999
  11. Wierciński A.,Typologia rasowa [w:] Mały Słownik Antropologiczny, 1976, s. 471–481 link
  12. Wierciński A., The Racial Analysis of Human Populations in Relation to Their Ethnogenesis [w:] Current Anthropology, Vol. 3, No. 1 (Feb., 1962), s. 2+9-46 link

tylko składy rasowe:

  1. Orczykowska Z., Analiza antropologiczna Tadżyków z Pamiru, Materiały i Prace Antropologiczne, nr. 46, 1959
  2. Michalski I., Charakterystyka antropologiczna Sikhów [w:] Przegląd Antropologiczny, t. XIII, z. 1, 1939, s. 50-70
  3. Michalski I., From the studies in the Anthropological Structure of the German Nation (North-western Germany), Bulletin de la societe des sciences et des lettres de Łódź, classe III des sciences mathematiques et Naturelles, vol IX, 6, 1958
  4. Michalski I., Remarks about the anthropological structure of Egypt, Publicatons of the joint arabic-polish anthropological expedition. Part II, s. 209-238, 1964
  5. Stolarczyk H., Próba ujęcia struktury antropologicznej Cyrenajki, Zeszyty Naukowe UŁ. Nauki Matematyczne-Przyrodnicze. Seria II, zeszyt 40, 1970, s. 123-148

składy z poniższych opracowań określiłiem metoda morfologiczno-porównawczą na bazie podanych tam materiałów indywidualnych:

  1. Field H., Contributions to the anthropology of Iran [w:] Publications of the Field Museum of Natural History. Anthropological Series, Vol. 29,No. 2 (DECEMBER 15, 1939), s. 511, 513-706
  2. Hauschild M.W., Wagenseil F., Anthropologische Untersuchungen an anatolischen Türken [w:] Zeitschrift für Morphologie und Anthropologie, Bd. 29, H. 2/3 (1931), s. 193-260
  3. Luschan F., Beiträge zur Anthropologie von Kreta [w:] Zeitschrift für Ethnologie, 45. Jahrg., H. 3 (1913), s. 307-393
  4. Miszkiewicz B, Antropologische Struktur der Mazedonischen Bevölkerung [w:] Materiały i Prace Antropologiczne, 62, 1961
  5. Schiff F., Beiträge zur Anthropologie des südlichen Peloponnes. (Die Mani.) [w:] Zeitschrift für Ethnologie, 46. Jahrg., H. 1 (1914), s. 14-40
  6. Wrzosek A., Ćwirko-Godycki M., Macedończycy. Materjały antropologiczne, 1931

 Zobacz też - podstawowe różnice między indywidualnymi typami rasowymi, a rasami geograficznymi

Objaśnienia do powyższych danych:

  1. ♂ - mężczyźni
  2. ♀ - kobiety
  3. w nawiasach po średnich podane zakresy zmienności (min - max)
  4. Najważniejsze zakresy zmienności, służące do różnicowania z innymi typami, podane są w sekcji "Główne cechy". Podane w dalszym opisie średnie dla cech mają znaczenie informacyjne.

 


Przykład 1. Kapica Z., Z badań łódzkiego ośrodka antropologicznego nad taksonomicznym zróżnicowaniem procesu migracji, Zeszyty Naukowe UŁ. Nauki Matematyczne-Przyrodnicze. Seria II, zeszyt 56, 1974, s. 51-80

Rasa nordyczna (A) - Polska

 Rasa nordycka (A)

 

Przykład 2. Stolarczyk H., Zróżnicowanie wewnątrzgatunkowe człowieka [w:] red. Malinowski A., Wstęp do antropologii i ekologii człowieka, 1999

Rasa nordyczna (A)

typ nordycki (A) - Polska

 

Przykład 3. Łuczak B., Ludnośc Alp Transylwańskich pod względme antropologicznym, Przegląd Antropologiczny t.37, z. 1, 1971, s. 199-210

Rasa nordyczna (A)

aa-349843984398498348399843

 

Frakcja centralna - wskaźnik twarzowy całkowity 88-x, osobnicy z reguły leptosomiczni

 Przykład 4. Mydlarski J., Rasa [w:] red. Czekanowski J., Człowiek, jego rasy i życie, 1939

wskaźniki, wymiary i cechy opisowe danego osobnika

wskaźnik główny 80 (krótkawa głowa);  wskaźnik twarzy całkowity - 93 (bardzo wąska); wskaźnik nosowy - 59 (bardzo wąski); 

kolor oczu - niebieskie (15); kolor włosów - jasne (H)

Rasa nordyczna (A) - Polska, frakcja centralna

typ nordyczny (A)

 

Przykład 5. Michalski I., Fotografie 50 osobników omawianych na konferencji metodologicznej i typologicznej (album), Przegląd Antropologiczny, t. 21, z. 1-2, 1955

wskaźniki, wymiary i cechy opisowe danego osobnika

wzrost - 166; wskaźnik główny: 81 (krótkawa głowa); wskaźnik twarzy całkowity - 89.4 (dość wąska); wskaźnik nosowy - 61.4 (wąski);

wskaźnik górnotwarzowy - 56.3 (dość wysokie twarz górna); wskaźnik jarzmowo-ciemieniowy: 92.81 (jarzma wąskawe w stosunku do głowy); wskaźnik wysokości nosa: 44.88 (niskawy)

stopień wystawania kosci policzkowych: bardzo słabo; profil nosa: słabo garbaty; oprawa oka: fałda powiekowa słaba;

kolor oczu - 11 (szare); kolor włosów - Q (ciemnoblond);  kształt włosów: proste gładkie;   kolor skóry - jasnopłowa

wymiary bezwzględne w mmdługość głowy [g-op] - 189, szerokość głowy [eu-eu] - 153; szerokość twarzy [zy-zy] - 142  mm; wysokość twarzy [n-gn] - 127; wysokość twarzy górnej [n-sto] - 80; wysokość nosa [n-ns] - 57; szerokość nosa [al-al] - 35

budowa: l (p);

Rasa nordyczna (A) - Polska, frakcja centralna

typ nordyczny (A)

 

 

Frakcja peryferyczna (dużo rzadsza) - wskaźnik twarzowy całkowity 84-87, osobnicy dodatkowo często barczyści i grubokościści. Wydaje się przesunieta zależnie od regionu w stronę typu (AL) jak w Polsce lub (AY) jak w Norwegii i prawdopodobnie z nich wykrzyżowana.

 Przykład 6. Michalski I., Fotografie 50 osobników omawianych na konferencji metodologicznej i typologicznej (album), Przegląd Antropologiczny, t. 21, z. 1-2, 1955

wskaźniki, wymiary i cechy opisowe danego osobnika

wzrost - 166.1; wskaźnik główny: 82.1 (głowa krótkawa); wskaźnik twarzy całkowity - 86.8 (wąskawa); wskaźnik nosowy - 66.7 (dość wąski - już na granicy zakresu "nie-nordycznego" 67-x);

wskaźnik górnotwarzowy - 53.7 (niskawe twarz górna);  wskaźnik jarzmowo-ciemieniowy: 87.17 (jarzma wąskie w stosunku do głowy); wskaźnik wysokości nosa: 45.76  (wysokawy)

profil nosa: słabo falisty; stopień wystawania kosci policzkowych: słabo; oprawa oka: fałda powiekowa słaba;

kolor oczu - 12 (szare); kolor włosów - M (ciemnoblond);  kształt włosów: proste gładkie;   kolor skóry - jasnopłowa

wymiary bezwzględne w mmdługość głowy [g-op] - 190, szerokość głowy [eu-eu] - 156; szerokość twarzy [zy-zy] - 136  mm; wysokość twarzy [n-gn] - 118; wysokość twarzy górnej [n-sto] - 73; wysokość nosa [n-ns] - 54; szerokość nosa [al-al] - 36;

Rasa nordyczna (A) - Polska, frakcja peryferyczna

typ nordyczny (A)

 

Przykłady wykrzyżowania się rasy nordycznej (A) z jej typów mieszanych, na przykładzie realnie przebadanych antropometrycznie rodzin

Przykłady 1-4. Michalski I., Struktura antropologiczna Polski, 1949

Zobacz więcej o zasadach krzyżowania się ras i typów mieszanych według kierunku morfologiczno-porównawczego.

Jak widać w pierwszym przykładzie typ subnordyczny rodziców, w obu przypadkach szerokotwarzowy, dał potomstwo nordyczne oraz średnio i wąskotwarzowe. Według zasad polskiej szkoły antropologicznej wszystko się jednak zgadza:)

 aa-rodzina1

aa-rodzina2

aa-rodzina4

 

Przykład 5. Wierciński A., Dziedziczenie typu antropologicznego [w:] Materiały i Prace Antropologiczne, nr 43, 1958

aa-rodzina5

Tagi: nordycki typ urody